Han-sur-Lesse – Resteigne – Belvaux – Forriéres-sur-Lomme.

Uitnodiging:

Wij zullen doorgaan, iedere week ergens anders en er is altijd wel iets te beleven : ofwel is het een andere regio, soms met pittig klimmen en/of dalen, een andere waterloop, soms wild rotsachtig of rustgevend of zoals nu het geval : een ander jaargetijde "De Herfst" met zijn kleurenpracht.

Moeten deze laatste twee maanden van het jaar een beetje uitzien naar de jachtdatums. Daarom is het goed dat ik iets uitzoek waar we eventueel een halve draai links of rechts kunnen maken om de jagers niet in het vizier te lopen.

Woensdag vertrekken we met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel Noord en vervolgens met den E.C. Vauban (vertrek Bru Nd om 07.42u) tot Jemelle en dan een klein busritje tot Han - sur - Lesse (Tec-ligne 29)

De bedoeling is om deels langs de "Lesse" te stappen en te eindigen in Forrières (ons allen wel bekend) Stafkaarten : alle vier de nrs 59.

Tot woensdagmorgen, uitgeslapen en goedgemutst, Hilaire


Oproep van onze William voor Vrijdag 11 nov. (Nat. feestdag) Wandeldag voor het goede doel.

Ieder van ons heeft zeker het foldertje nog dat hij ons heeft gegeven een paar weken terug. Wij zouden starten, na ons te laten inschrijven, om 10.30u. het verdere verloop bespreken we nu woensdag op de trein.




Relaas der feiten:
09 november 2011

Man..man..man.., genoten, Wat een zalig zonnig bijna zomerse woensdag boven op de vele “Tiennes”, zijnde de kalkrotsen in de omgeving van Han-sur-Lesse. Zuiders en hoognoen een dikke twintig graden warmte, hebben ons gezicht moeten insmeren met “factor 10”, ’s avonds zag het zo mooi amberkleurig als de meer dan één jaar oude Orval die we genuttigd hebben. Met een twaalfkoppig groepje naar de Lesse, amper twee luxe- treinen nodig en een korte tec-bus rit vanuit Jemelle naar ons startpunt.

Han-sur-Lesse – Resteigne – Belvaux – Forriéres-sur-Lomme.

Relaas van de tocht:
Start in ‘t centrum van Han-sur-Lesse om 09.50u. Over de “pont de la Liberté” om zo de eerste klim aan te vatten. Over deze “Lessebrug” direct links en zuidwaarts naar de “Tienne Turmont”. Dit kalkrots massief over om daarna steil naar beneden, bijgevolg heel voorzichtig, om uit te komen aan de waterpoel van “Reserve Naturel de Thérimont”, gevoed door de grote beek “Ri d’Ave”. Dit waterloopje een beetje volgend aan aanstonds aan de tweede klim te beginnen. Immer zuiders, het gehuchtje Auffe rechts laten liggen, naar het “bois de Niaux” en het “Res. Forestiére Les Goudrées”. Meer dan honderd meters boven de beek ”Ri d’Ave”, op het hoogste punt van deze ovale heuvel, tijd genomen om de grotachtige kluizenaarswoonst (“l’Autel de la Nature”) van Edm. d’Hoffsmidt (1777/1861) te verkennen. (Altijd leuk om een foto te nemen) Na klimmen komt dalen, logisch, ons laten afzakken naar het “Chateau de Resteigne” aan “La Lesse”. Nog wat vroeg om te middagmalen, samen besloten om nog eens een klimmetje te doen, achter de opgeruimde steengroeve naar omhoog om een honderd meter hoger dan de “Lesse” ons te koesteren in de zon..smakelijk en een prachtig uitzicht. Boven gebleven, het paadje gevolgd aan de rand van honderd meter diepe afgrond, met name “Réserve Naturelle domaniale d’Ellinchamps” met onderweg een paar “points de vue’s” waaronder de meest mooie “Rocher à Pic” (nogmaals onze trekgasten hun werk laten doen) Attention!! : “Il n’y a pas de garde-fou = waarschuwing!! : zonder leuning/balustrade. Goed geraden, weerom dalend naar onze “la Lesse” in het toer. gehuchtje Belvaux. Gedurende één km mee met de asfaltbaan naar de plaats, niet ver daar vandaan, “de Lesse” ondergronds gaat, met mooi zicht op een enorme witte kalkrots “Taille Madame”. Onze pret kon niet op, moesten er wel wat voor doen, aan de langste en meest hoge klim van de dag beginnen, aan de rand van het “Banalbois” en vervolgens door een prachtige natuurlijke “slink” naar het open veld tot “Tilleul de la Chapelle” boven het dorp Wavreille uitkijkend. DAARVOOR DOEN WE HET!! Lui wordt je vanzelf. Voor de laatste maal vandaag een korte pauze genomen, de laatste vier kilometer met veel zwier aangevangen, door nog groene weilanden gestaag naar benden in de vallei van “La Lomme” om te eindigen aan het stationnetje van Forriéres.
In ons gekend “café” rechtover de treinhalte, allen gezellig samen om onze grote dorst te lessen, zeker nu na deze warme en geslaagde “Herfst- stapdag”. Eerst moeten klinken op “den Entree” van onzen Harry welke zich bij ons heeft aangesloten “Welkom in ’t clubje”.
Eén misbaar: hij die ons Orval heeft leren drinken en er niet kan over zwijgen, speelde Judas door op het laatst een ongekend streekbiertje te drinken, uitsluitend om de “glasvorm”, Foei..!!



Nabeschouwing I:

Hoi mannekens en meisjes.

Weeral, waar hebben we het verdiend, zo een prachtig weer om te stappen .De mooie herfstkleuren waren dan wel al voorbij maar toch
pico bello.
Spijtig wel van een afbeller 's morgens al op de trein. Iemand met "DIARETUCUS GIGANTUM VULGARIS"of hoe je het ook noemt, die is wel te verontschuldigen. Ook het bericht van de opname van Willytje zijn vrouw was geen goede mare, weeral afwachten!
Wel een nieuwe kracht toegevoegd aan ons clubje. Hij, Harry was met spikspilternieuwe schoenen vertrokken, en het was hem op het einde van de trip toch niet zo goed bekomen. Maar hij is een volhouder en die blijft wel meegaan denk ik.
De wandeling zelf was weer een belevenis zoals altijd uitgestippeld, geleid en onder kontrole gehouden door de G.G.
Onze afsluiter, zo mogen ze alle weken zijn, mocht er wezen. Een kroeg waar de kastelein ABASSADEUR van de ORVAL is. Voor ons groepje wat moet je meer hebben. Zelfs nog kunnen proeven van een nieuw biertje de dag was geslaagd. Iedereen moe maar tevreden de trein op en terug huiswaarts.

Geniet van de foto's en tot volgende stapdag.

WILLIAM



Nabeschouwing II:

We vallen in herhaling, niks meer te beleven! Te stipte treinen, tec op tijd, mooi weer, prachtige wandeling in goed gezelschap. Niemand die eens wil vallen! Bladeren schoppen dan maar, leuk maar mag niet blijven duren. Ik zal anders weer antennes moeten gaan plaatsen. Stenen laten vervoeren is ook een optie, maar de vervoerder was zonder toiletpapier gevallen, in gans Moerbeke ook nog eens schaarste gemeld. We zouden iemand kunnen bellen om hem aan toiletpapier te helpen, maar hij zit daar goed. Laten zitten dus! Ik zal iets nieuws moeten bedenken. Of een nieuw slachtoffer zoeken, misschien dat Harry nog stenen nodig heeft. Gezien de grote van zijn chateau zou hij wel wat hulp kunnen gebruiken, hij zal het ook zelf niet vragen. Dat hoort niet bij dat soort volk!
Ach ja, mijne “vriend” je weet wel die rare tiest (Equus africanus asinus) de verkondiger van het ware Orval geloof, Orval voor en na, Orval hier en nu, altijd en overal! Wel die gast is het ware geloof kwijt, de loser. We zullen het hem inpeperen, een blik op een ander biertje en hij moet het proeven! Bah! Wat moet zijn vrouw daar dan wel van denken. Een dame welke per ongeluk zijn blikveld kruist en hij vliegt er achter de (Cuculus canorus). Ik hoop dat ze een zweepje heeft met roestte nagels door en knopen in het leer, ander ik wil wel helpen. Ze moet maar bellen, altijd klaar om een “vriend” op het rechte pad te helpen, en zijn geloof in het ware terug te kloppen.
Tot weerziens lezeressen en anderen, hou jullie hart warm voor mij!

Herman