Uitnodiging:
Zo lang mogelijk gewacht omdat ik eerst naar het weerbericht wilde kijken, Franske voorspeld vanaf dinsdagnacht regen welke vanuit het zuiden over ons land trekt : gevolg, wij zuidwaarts richting Franse grens omdat het daar eerst voorbij zal trekken en we veel kans hebben dat het om 10u in de morgen aldaar de meeste regen voorbij is...ver gezocht maar 't kan.
Dus, wij sporen naar Couvin om een ganse dag in de nabijheid van de "Eau Noire" te blijven. Zou nog eens willen gaan kijken naar de rotspatijtjes "cour du Chestia", "roche à L'Ermite" en "roche à Tchapia" langseen de "Eau Noire". Hiervoor hebben we twee kaarten nodig, 57 / 7.8 en 62 / 3.4
Wat de treinuren betreft : met den dubbeldekker (alweer) vertrek St Niklaas om 06.30u naar Brussel Zuid / Midi. Daar om 08.09u aansluiting naar Charleroi sud om vervolgens door te dieselen naar Couvin.
wat de suggestie naar de Ninglinspo betreft : het watertje dat zich van hoog naar de Ambléve stort staat voor het ogenblik zo goed als droog : gevolg, uitgesteld tot een latere datum..zal het niet vergeten.
Afspraak woensdagmorgen, gezond en fit, Hilaire
Relaas der feiten:
26 mei 2010
Het logisch denken van de leider met het gezond boerenverstand heeft zijn vruchten afgeworpen ... iets wat ze op school niet meer leren. Wij richting zuiden naar Couvin aan de Franse grens, met de trein onder het slechte weer door, daar hadden de onweersbuien de nacht voordien voor de nodige verfrissende regen gezorgd. Gevolg, we hebben van gans de dag geen regen gezien, wel een aangename temperatuur met soms dreigende wolken. Spijtig dat de donder en bliksem ook de seininrichting van de spoorlijn had ontregeld. Een dik uur later dan voorzien aan de tocht begonnen in het stadje Couvin … hadden inmiddels ons programma lichtjes gewijzigd om te eindigen in het dorp Presgaux, tussen Couvin en Chimay, een alerte voorman weet altijd raad.
Relaas van de tocht: Door het stadje en de marktkramen, veel marktwijven gezien, wij gauw weg om de “l’Eau Noire” op te zoeken en zo het natte bos in, genaamd “bois dit Petit Forêt”. Gezien hoe de natuur op adem is gekomen door het malse regenwater van de nacht voordien ... alle planten met hun kopje omhoog en wij maar zuurstof opsnuiven. Het riviertje dat we zo graag volgen, kennen daar ieder wegeltje, nooit uit ons zicht, nu eens rechts en dan weer links, elf kilometers ver tot de rotspartijtjes van “Cour du Chestia” – “Roche à Tchapia” – “ Roche à l”Ermite”. Deze nu goed verscholen achter de lentegroene bladeren van de dikke loofbomen. Daar het donkere woud langs de “l’Eau Noire” verlaten om uit de bedding te klimmen via “Vieille Taille” en “Taille Fontaine au Plane” naar de openstaande kerk op het dorpsplein van Presgaux. Ons tevreden gesteld met de verkorte versie, toch nog een goede vijftien km. bij leuk stapweer.
Intussen via de gsm’s van onze Michel en Patrick vernomen dat het thuisfront uren aan een stuk het koude regenwater heeft moeten slikken, een neus gezet aan alle thuisblijvers die dachten dat we kletsnat terug zouden keren ... niets van, geen regen gezien.
De ongemakken op de spoorlijn Couvin – Charleroi intussen opgelost, wij “moetens” naar Charleroi met het dieseltje: reden, de kroeg rechtover het station Couvin is weer eens dicht, een goede leider weet altijd een oplossing. In Charleroi onze dorst weggespoeld in een rustige propere taverne. Niet vergeten kijken naar de foto’s van onze William.
Tot volgende week, Hilaire
Nabeschouwing:
Het moet me van het hart, ik ween van binnen en ik drink om te vergeten. Maar de eerlijkheid gebied! Hij is goed, hij had gelijk en de treinen zijn gewoon niet te regelen (alhoewel, in onzen tijd).
Tussen de tranen door ontluikt een glimlach, als ik nu beken en hem gelijk geef, wat als hij morgen naast de bal slaat!
Het is donker en grijs, vochtig en nat maar ik bespeur licht en warmte aan de einder, ooit zal hij ernaast zitten en die dag zal mijn nabeschouwing in het rood geschreven worden (de kleur van zijn bloed).
Om te beginnen hij gaat naar Dendermonde deze namiddag, God der Goden laat de regen met bakken over Termonde vallen, er mag gerust een hagelballetje bijzijn.
De groeten en blijf binnen, je weet nooit waar ze vallen!
zondag 30 mei 2010
zondag 23 mei 2010
Florenville – Semois – Roche du Chat – Semois - Forêt les Epioux – Forêt de Herbeumont.
Uitnodiging:
Joepy..overmorgen is het weer woensdag..en dan maar klagen dat we rap oud zullen zijn, of ben ik 't al !!??.
Woensdag een tocht in de "echte" Ardennen, in den driehoek Florenville / Herbeumont / Bertrix ... dit op verzoek van onzen William die graag nog eens naar "roche du Chat" wil stappen, ergens aan de Semois ver onder Herbeumont. Lang vervlogen jaren gingen we daar af en toe heen, dan pastte de aansluiting met de autobus, naar en van Herbeumont a/d Semois. Nu niet meer maar ik heb er het volgende opgevonden.
Vanuit het station Florenville naar La Cuisine en daar van de kaart 67 / 7.8 in het "Forêt Les Epioux" naar kaart 67 / 3.4 in het "Forêt de Herbeumont" naar William zijn "uitkijkpost roche du Chat". vanaf daar niet naar Herbeumont, kunnen daar niets gaan doen, maar drummen ons zachtjesaan noordoostwaarts richting spoorlijn Bertrix/Florenville, deze oversteken om te eindigen in één van de dorpjes Straimont, Martilly, St. Médard of Gribomont. In één van die halte's nemen we de bus naar Bertrix. Voor alle zekerheid nemen we de kaart 64 / 7.8 ook mee, men weet nooit of er 'smorgens iets misloopt.
Doe het niet voor mij maar voor onzen William, hou er wel rekening mee dat het woensdagavond een uurtje later kan zijn, het is te zien in welk dorp we belanden om de autobus te nemen. Reden of uitvluchten om vroeger thuis te zijn zal niemand hebben daar het geen voetbal is op t.v. en bij zulk mooi weer is 't licht tot om 22u.(zeker vóór donkeren thuis).
Treinuren : blijf het tot vervelens toe herhalen, den dubbeldekker vanuit St Niklaas vertrek om 06.30u rechtstreeks naar Brussel Noord en vandaar den E.C.Vauban vertrek om 07.42u naar Libramont om daar het dieseltje te nemen via Bertrix naar Florenville. Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
19 mei 2010
Applaus van op alle banken voor deze “echte Ardennentrip”, onze William had eens laten verstaan dat hij nog eens naar, wie weet voor de laatste maal, “Roche du Chat” wilde … nochtans zo oud is hij nog niet ... laat mij klagen. Moet het toegeven ... het was weer niet voor “doetjes” maar met de vaststelling dat we maar om 16.30u aan de bushalte moesten zijn kon het tijdens de stapuren wat gemoedelijker. Voor hen die noodgedwongen en/of om andere redenen er niet bijwaren, veel beterschap en geniet toch mee bij de fotoreportage van William. Diep in dit woud beseften we dat de dagtrip kordaat en met veel kaartlezerkunst moest aangepakt worden… Onzen Herman is goed op weg om zijn Meesters -Leraars waardig bij te staan ... reikt momenteel al aan onze knieën.
Relaas van de tocht : Om 10.20u van het diesel-treintje te Florenville, gelegen in het zuiden van de Ardennen, tegen de Gaume leunend. De Semois over, door het dorpje La Cuisine om af te zakken tot de rustige rivierkant. Verder noordwaarts langs en onder de spoorlijn 165 om in het woud les Epioux te duikelen. Langs een vijver aan de “rau de Tamljan”, uit deze beekbedding, door het “bois de Meussin” naar “Roche du Chat”, ons streefpunt van de dag, een rotspunt hoog boven een meander van de Semois. Zeven uiterst tevreden stappers midden een woud van kanjers van beuken, eiken en naaldbomen in hun mooiste lentegroen jasje. SUPERBE ... DAARVOOR DOEN WE HET!!
De dag kon niet meer stuk, nu verder noordwaarts naar het nog grotere “Forêt de Herbeumont” met overwegend machtige kaarsrechte beuken en “toefjes” naaldbos. Tegelijk blij dat we wekelijks zo een dag mogen beleven maar onderdanig en met veel respect genietend van de zuiverheid der natuur … zeker wanneer we een drinkbaar zuiver beekje kruisten waar een pas geboren rivierpaling stroomopwaarts probeerde vooruit te slalommen … zou dit niet willen missen … nog voor geen terras op de drukstinkende Meir. De laatste drie kilometer meer weiland en langs de rand van “bois de Tantan” naar en onder onze vertrouwde spoorlijn om te eindigen in het gehucht Gribomont waar we tijdig arriveerden om luierend in volle zon op de tec-bus lijn 411 te wachten die ons naar Bertrix bracht.
Tec-bus op uur (zoals altijd), aansluiting te Bertrix met het mazoutje welke ons naar Libramont spoorde. Daar, op aandringen van onze Michel (wij hadden het niet gedaan), onze thuiswachters bedrogen door de aansluitingstrein naar Brussel te laten schieten … sorry ... Michel had een gegronde reden: wilde ons trakteren op zijn nakende verjaardag in “Zijn” favoriete kroeg bij “Zijn” hupse serveerster … 3 X Hiep Hoera ... en Michel ... geniet van je ouder worden.!!
Tot volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Ik beken het zat hem mee, dieseltje stond inderdaad te wachten, maar net de tijd om boven te komen de deuren waren al toe, even roepen en we mochten nog mee. Anders had die leider met zijn hoge knieën met drie kunnen stappen i.p.v. met zeven. Even de treinchef attent maken op het feit dat er nog enige stappers kwamen kon er niet af! En dan zou hij nog veel punten willen!!!
Bon, dit gezegd zijnde het was een mooie wandeling, lekker op een opwarmende aarde, er zijn slechtere ogenblikken om rond te toeren. We konden zelfs na de middag al in ons hemd stappen, fijn. Michel hield gelukkig zijn jas aan anders had het zeker geregend.
Eventjes naar de kat haar rots wezen kijken, zelfs geen tijd gekregen om toeren te doen. Vooruit, stappen niet kijken of spelen. (punten?)
Door knappe bossen met bergen stoofhout (Danny liep te kwijlen). Ook een paar weiden met loslopende steak in wording. En plots als uit het niets het einde, een plein en wachten op de bus. Een aankondiging ondekt op het gemeentelijk uithangbord (zie foto's). Ik heb er gezien die zich stilletjes afzonderden en een telefoontje pleegden. Zij zijn al lid heb ik vernomen.
Het nakaarten was aangenaam, tussen de plaatselijke jeugd en met onze clubdrank van het juiste jaar en op de gepaste temperatuur.
Op naar volgende week, naar nieuwe trektochten, en een leider met hoge knieën.
Een mens ge komt wat tegen als ge te lang in een zuurstofrijke omgeving toeft, sommige mensen kunnen er echt niet tegen.
Zonnige groeten, en blijf veel drinken, het is op doktersadvies!
Joepy..overmorgen is het weer woensdag..en dan maar klagen dat we rap oud zullen zijn, of ben ik 't al !!??.
Woensdag een tocht in de "echte" Ardennen, in den driehoek Florenville / Herbeumont / Bertrix ... dit op verzoek van onzen William die graag nog eens naar "roche du Chat" wil stappen, ergens aan de Semois ver onder Herbeumont. Lang vervlogen jaren gingen we daar af en toe heen, dan pastte de aansluiting met de autobus, naar en van Herbeumont a/d Semois. Nu niet meer maar ik heb er het volgende opgevonden.
Vanuit het station Florenville naar La Cuisine en daar van de kaart 67 / 7.8 in het "Forêt Les Epioux" naar kaart 67 / 3.4 in het "Forêt de Herbeumont" naar William zijn "uitkijkpost roche du Chat". vanaf daar niet naar Herbeumont, kunnen daar niets gaan doen, maar drummen ons zachtjesaan noordoostwaarts richting spoorlijn Bertrix/Florenville, deze oversteken om te eindigen in één van de dorpjes Straimont, Martilly, St. Médard of Gribomont. In één van die halte's nemen we de bus naar Bertrix. Voor alle zekerheid nemen we de kaart 64 / 7.8 ook mee, men weet nooit of er 'smorgens iets misloopt.
Doe het niet voor mij maar voor onzen William, hou er wel rekening mee dat het woensdagavond een uurtje later kan zijn, het is te zien in welk dorp we belanden om de autobus te nemen. Reden of uitvluchten om vroeger thuis te zijn zal niemand hebben daar het geen voetbal is op t.v. en bij zulk mooi weer is 't licht tot om 22u.(zeker vóór donkeren thuis).
Treinuren : blijf het tot vervelens toe herhalen, den dubbeldekker vanuit St Niklaas vertrek om 06.30u rechtstreeks naar Brussel Noord en vandaar den E.C.Vauban vertrek om 07.42u naar Libramont om daar het dieseltje te nemen via Bertrix naar Florenville. Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
19 mei 2010
Applaus van op alle banken voor deze “echte Ardennentrip”, onze William had eens laten verstaan dat hij nog eens naar, wie weet voor de laatste maal, “Roche du Chat” wilde … nochtans zo oud is hij nog niet ... laat mij klagen. Moet het toegeven ... het was weer niet voor “doetjes” maar met de vaststelling dat we maar om 16.30u aan de bushalte moesten zijn kon het tijdens de stapuren wat gemoedelijker. Voor hen die noodgedwongen en/of om andere redenen er niet bijwaren, veel beterschap en geniet toch mee bij de fotoreportage van William. Diep in dit woud beseften we dat de dagtrip kordaat en met veel kaartlezerkunst moest aangepakt worden… Onzen Herman is goed op weg om zijn Meesters -Leraars waardig bij te staan ... reikt momenteel al aan onze knieën.
Relaas van de tocht : Om 10.20u van het diesel-treintje te Florenville, gelegen in het zuiden van de Ardennen, tegen de Gaume leunend. De Semois over, door het dorpje La Cuisine om af te zakken tot de rustige rivierkant. Verder noordwaarts langs en onder de spoorlijn 165 om in het woud les Epioux te duikelen. Langs een vijver aan de “rau de Tamljan”, uit deze beekbedding, door het “bois de Meussin” naar “Roche du Chat”, ons streefpunt van de dag, een rotspunt hoog boven een meander van de Semois. Zeven uiterst tevreden stappers midden een woud van kanjers van beuken, eiken en naaldbomen in hun mooiste lentegroen jasje. SUPERBE ... DAARVOOR DOEN WE HET!!
De dag kon niet meer stuk, nu verder noordwaarts naar het nog grotere “Forêt de Herbeumont” met overwegend machtige kaarsrechte beuken en “toefjes” naaldbos. Tegelijk blij dat we wekelijks zo een dag mogen beleven maar onderdanig en met veel respect genietend van de zuiverheid der natuur … zeker wanneer we een drinkbaar zuiver beekje kruisten waar een pas geboren rivierpaling stroomopwaarts probeerde vooruit te slalommen … zou dit niet willen missen … nog voor geen terras op de drukstinkende Meir. De laatste drie kilometer meer weiland en langs de rand van “bois de Tantan” naar en onder onze vertrouwde spoorlijn om te eindigen in het gehucht Gribomont waar we tijdig arriveerden om luierend in volle zon op de tec-bus lijn 411 te wachten die ons naar Bertrix bracht.
Tec-bus op uur (zoals altijd), aansluiting te Bertrix met het mazoutje welke ons naar Libramont spoorde. Daar, op aandringen van onze Michel (wij hadden het niet gedaan), onze thuiswachters bedrogen door de aansluitingstrein naar Brussel te laten schieten … sorry ... Michel had een gegronde reden: wilde ons trakteren op zijn nakende verjaardag in “Zijn” favoriete kroeg bij “Zijn” hupse serveerster … 3 X Hiep Hoera ... en Michel ... geniet van je ouder worden.!!
Tot volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Ik beken het zat hem mee, dieseltje stond inderdaad te wachten, maar net de tijd om boven te komen de deuren waren al toe, even roepen en we mochten nog mee. Anders had die leider met zijn hoge knieën met drie kunnen stappen i.p.v. met zeven. Even de treinchef attent maken op het feit dat er nog enige stappers kwamen kon er niet af! En dan zou hij nog veel punten willen!!!
Bon, dit gezegd zijnde het was een mooie wandeling, lekker op een opwarmende aarde, er zijn slechtere ogenblikken om rond te toeren. We konden zelfs na de middag al in ons hemd stappen, fijn. Michel hield gelukkig zijn jas aan anders had het zeker geregend.
Eventjes naar de kat haar rots wezen kijken, zelfs geen tijd gekregen om toeren te doen. Vooruit, stappen niet kijken of spelen. (punten?)
Door knappe bossen met bergen stoofhout (Danny liep te kwijlen). Ook een paar weiden met loslopende steak in wording. En plots als uit het niets het einde, een plein en wachten op de bus. Een aankondiging ondekt op het gemeentelijk uithangbord (zie foto's). Ik heb er gezien die zich stilletjes afzonderden en een telefoontje pleegden. Zij zijn al lid heb ik vernomen.
Het nakaarten was aangenaam, tussen de plaatselijke jeugd en met onze clubdrank van het juiste jaar en op de gepaste temperatuur.
Op naar volgende week, naar nieuwe trektochten, en een leider met hoge knieën.
Een mens ge komt wat tegen als ge te lang in een zuurstofrijke omgeving toeft, sommige mensen kunnen er echt niet tegen.
Zonnige groeten, en blijf veel drinken, het is op doktersadvies!
zondag 16 mei 2010
Ben-Ahin naar Huy
Uitnodiging:
Ik zal blij zijn als ik er woensdag weer bij loop, nog niet 100/100 fit maar de "goede form" benen we wel bij, lui wordt je vanzelf... daarvoor moet je niet uit je zetel komen!!
Gaan er woensdag nog eens een traditionele trip van maken, met veel lentebloemen waaronder het "Daslook in volle glorie en veelte" in een zeer bosrijke streek langs propere beekjes en al eens een gehuchtje door... Zij die er jaarlijks komen weten dat het een mooie en gezonde uitstap zal zijn.
MAAK DAT JULLIE ER BIJZIJN !!
Wat de stafkaarten betreft : 48 / 1.2 en 48 / 3.4 (grote groene plek tussen Andenne en Huy)
Wat de treinuren betreft: 'k blijf bij mijn favoriete trein, met den dubbeldekker vanuit St-Niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel Noord en vervolgens met den E.C.Vauban met vertrek te Bru Nd om 07.42u naar Namur om het L-treintje te nemen naar Huy (Hoei) (ruim en genoeg plaats op deze luxe-treinen)
Te Huy nemen we eventjes de tec-bus lijn 12 om ons te laten afzetten buiten de agglomeratie Huy. Zijn om 09.50 op stap en moeten ons bijgevolg tijdens de tocht niet overhaasten om er een gezellige dag van te maken en nog ruimschoots de tijd om na te genieten in het stadje HUY.
Wat kan ik nog doen? naar mijn vriendin in de kroeg bellen en vragen wat woensdag als "dagschotel" gepresenteerd wordt, zal het tegen dinsdag nog eens naar jullie doorgeven dan kan iedereen voor zichzelf uitmaken of hij zijn boterhammetjes voor 's avonds meeneemt.
Na wat er verleden week gebeurt is? 'k ben blij dat ik terug de leiding kan overnemen en iedereen op "zijn plaats" zetten. Er zijn er die denken om ineens twee rangen op te schuiven, ik doe niet aan politiek, hij is nog geen Rik Torfs die direkt op een verkiesbare plaats binnenstapt. En onze "langste stapper" die jongen zou hem laten opzijschuiven, heeft het zo al moeilijk genoeg met z'n Godi.
Tot kijk woensdag op de trein, verwacht van mij nog een mailtje op dinsdag, Hilaire
-- Zoals afgesproken, op mij kunnen jullie rekenen, een tf-je gedaan naar Rita en Jean-Cloude van brasserie "Le Bolus" te Huy (Hoei).
Aangezien het woensdag nog geen zomerse temperaturen zullen zijn, opteren ze voor een soort stoofpotje "Cassoulet" aan 6,90€. Bijgevolg, wie dit lust moet dus geen boterhammetjes voor 's avonds meenemen.
Wil jullie woensdagmorgen vroeg op de trein begroeten in optimale conditie en een glimlach van hier tot ginder.
Stapdag = Feestdag, Hilaire
Relaas der feiten:
12 mei 2010
We mogen dit iedere week niet doen of we krijgen vermaningen van de andere treinreizigers. Met twaalven, waaronder vijf madammen, die gans de treinreis maar door heel veel te vertellen hadden, je zag de anderen zo hun boeltje pakken en naar het andere 1é Kl. rijtuig opschuiven, gelukkig voor hen moesten we maar mee tot in Namen. Het hadden nog meer deelnemers kunnen zijn, vier getrouwen, Dany, Jacky, Karel en Michel hadden andere verplichtingen … en.. ho, ja … Willytje zou ook nog eens meestappen maar zijne wekker was nog niet afgesteld op het zomeruur en daarmee was hij te laat aan den dubbeldekker … Willy!! Blijven proberen, het lukt wel eens…. Opgepept zoals altijd onze jaarlijkse Meiwandeling in de omgeving van Hoei met veel lentegroen en Daslook in volle frisheid.
Over de heuvelkammen van Ben-Ahin naar Huy (Hoei).
Relaas van de tocht : Met de tec-bus lijn12 vanuit Huy naar Andenne ons laten afzetten in het gehucht Ben langs de Maas. Aanstonds uit het rumoer naar “Chap. St. Roch” om de bossen in te trekken en de eerste maal klimmen, ditmaal uit de Maasvallei richting Ben-Ahin. Het dorp niet door maar in een grote bocht dalend naar “Rau de Ben”, nu zuidwaarts, eerst in en dan uit deze beekvallei naar het “bois de Henimont”, om, hoe kan het anders, ons nogmaals laten afzakken naar de grote beek “Rau de Soliéres” om uit te komen aan de rand van het dorp Soliéres. Boven op de kam nu eens 1,5km. asfalt volgend naar het “bois de Mâvelin” om ons, terug dalend, te nestelen aan het eerste vijvertje van dit prachtig bos. Uit de wind en bij 8° onze voorraad aangesproken, het was nodig…begonnen om 09.50u en nu hoognoen en al een dikke 9km onder onze zolen geschoven. Twintig minuten later welle weg, via de 2é vijver naar het “bois Mélart” om daar een eerste obstakel tegen te komen, paadje weg, dan maar 60m steil naar beneden in een schuif- af van een dikke laag herfstbladeren. Terug op bekend parcours van “fosse de Loup” naar “trou Manto” in de bedding van de grote beek “Rau de Soliéres”. Ieder jaar passeren we daar en nooit geen spijt, zeker als het daslook in “zijn fleur” staat; Aan het zeer oude stenen bruggetje tijd uitgetrokken om op adem te komen en “Etienne bever” zijn dam laten herstellen. Verder onder de rotsen en de grot van “Trou Manto” door, elkander een beetje helpend op de gladde paadjes en door de beekjes, tot de nederzetting “La Poudrerie” en verder tot onder de “Ruine de Chateau de Beaufort”. Nog maar eens omhoog tot boven een ancien Carr. welke ons een mooi panorama gaf op de Maasvallei en de overblijfselen van het kasteel. Nu werd het wel tijd om naar Hoei te stappen daar de 20km naderden, via “bois madame” naar het gehucht Saint-Léonard. Wilden eens een andere en dichtere weg nemen om het stadje Huy binnen te vallen maar tot tweemaal toe mislukte de poging. Dan maar de vertrouwde weg, een steile afzink, naar onze gereserveerde plaatsen bij Rita en Jean-Cloude.
‘K denk niet dat er veel commentaar bij moet, de beelden spreken. Drie van het mansvolk waren verjaart en drumden elkander weg om een “rondje” te geven, eerst Etienne, dan Herman en vervolgens ikke. De sympathieke uitbaters van “Le Bolus” speelden het feestje gretig mee met het serveren van lekkere hapjes vóór en als toemaatje een frisse spie fruittaart na de “Cassaulet” (dagschotel). Ge moest woensdag alleen niet goed kunnen stappen maar ook nog een gezonde eetlust en veel dorst hebben. Zeker de foto’s bekijken.!!
Ik beken schuld, ik heb als leider gefaald, ‘k mag na zo een mooie en vrij moeilijke uitstap geen risico meer nemen om via een “onbekende en/of onvindbare weg” te eindigen. Ons Annie heeft me op mijnen donder gegeven dien aangaande. Die twintig minuten zoektocht op het laatst hadden we beter kunnen gebruiken in de kroeg… waarvan akte... ik zal het nooit meer doen. Hilaire
Nabeschouwing:
Wij zijn er bij geweest, wij hebben gezien, gestapt en genoten.
Er is serieus aan politiek gedaan in de groep, voor, na en tijdens de wandeling. Onze politici zouden er nog iets van kunnen leren. Posten beloofd, premie's je kan niet geloven wat je allemaal kan krijgen van leiders welke het vuur aan de schenen hebben gevoeld.
Het was goed, en mooi, maar moet het gezegd, zonder diep te spitten vindt je al allerlei haken en ogen. Lees het relaas nog maar eens na. Als zelfs zijn eigen eega tegen zijn schenen schopt wie ben ik dan om te zeggen dat het niet waar is.
Belofte maakt schuld. Ho Grote Voortrekker!
Ik ben blij, hij heeft zijn portie zottigheid al gehad van zijn Annie, vermoedelijk indirect ook van Godie. Dus laat ik hem maar stoven in eigen nat (eigen schuld, dikke bult)
Aan allen een zonnige en prettige dag gewenst en tot wederhoren.
Ik zal blij zijn als ik er woensdag weer bij loop, nog niet 100/100 fit maar de "goede form" benen we wel bij, lui wordt je vanzelf... daarvoor moet je niet uit je zetel komen!!
Gaan er woensdag nog eens een traditionele trip van maken, met veel lentebloemen waaronder het "Daslook in volle glorie en veelte" in een zeer bosrijke streek langs propere beekjes en al eens een gehuchtje door... Zij die er jaarlijks komen weten dat het een mooie en gezonde uitstap zal zijn.
MAAK DAT JULLIE ER BIJZIJN !!
Wat de stafkaarten betreft : 48 / 1.2 en 48 / 3.4 (grote groene plek tussen Andenne en Huy)
Wat de treinuren betreft: 'k blijf bij mijn favoriete trein, met den dubbeldekker vanuit St-Niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel Noord en vervolgens met den E.C.Vauban met vertrek te Bru Nd om 07.42u naar Namur om het L-treintje te nemen naar Huy (Hoei) (ruim en genoeg plaats op deze luxe-treinen)
Te Huy nemen we eventjes de tec-bus lijn 12 om ons te laten afzetten buiten de agglomeratie Huy. Zijn om 09.50 op stap en moeten ons bijgevolg tijdens de tocht niet overhaasten om er een gezellige dag van te maken en nog ruimschoots de tijd om na te genieten in het stadje HUY.
Wat kan ik nog doen? naar mijn vriendin in de kroeg bellen en vragen wat woensdag als "dagschotel" gepresenteerd wordt, zal het tegen dinsdag nog eens naar jullie doorgeven dan kan iedereen voor zichzelf uitmaken of hij zijn boterhammetjes voor 's avonds meeneemt.
Na wat er verleden week gebeurt is? 'k ben blij dat ik terug de leiding kan overnemen en iedereen op "zijn plaats" zetten. Er zijn er die denken om ineens twee rangen op te schuiven, ik doe niet aan politiek, hij is nog geen Rik Torfs die direkt op een verkiesbare plaats binnenstapt. En onze "langste stapper" die jongen zou hem laten opzijschuiven, heeft het zo al moeilijk genoeg met z'n Godi.
Tot kijk woensdag op de trein, verwacht van mij nog een mailtje op dinsdag, Hilaire
-- Zoals afgesproken, op mij kunnen jullie rekenen, een tf-je gedaan naar Rita en Jean-Cloude van brasserie "Le Bolus" te Huy (Hoei).
Aangezien het woensdag nog geen zomerse temperaturen zullen zijn, opteren ze voor een soort stoofpotje "Cassoulet" aan 6,90€. Bijgevolg, wie dit lust moet dus geen boterhammetjes voor 's avonds meenemen.
Wil jullie woensdagmorgen vroeg op de trein begroeten in optimale conditie en een glimlach van hier tot ginder.
Stapdag = Feestdag, Hilaire
Relaas der feiten:
12 mei 2010
We mogen dit iedere week niet doen of we krijgen vermaningen van de andere treinreizigers. Met twaalven, waaronder vijf madammen, die gans de treinreis maar door heel veel te vertellen hadden, je zag de anderen zo hun boeltje pakken en naar het andere 1é Kl. rijtuig opschuiven, gelukkig voor hen moesten we maar mee tot in Namen. Het hadden nog meer deelnemers kunnen zijn, vier getrouwen, Dany, Jacky, Karel en Michel hadden andere verplichtingen … en.. ho, ja … Willytje zou ook nog eens meestappen maar zijne wekker was nog niet afgesteld op het zomeruur en daarmee was hij te laat aan den dubbeldekker … Willy!! Blijven proberen, het lukt wel eens…. Opgepept zoals altijd onze jaarlijkse Meiwandeling in de omgeving van Hoei met veel lentegroen en Daslook in volle frisheid.
Over de heuvelkammen van Ben-Ahin naar Huy (Hoei).
Relaas van de tocht : Met de tec-bus lijn12 vanuit Huy naar Andenne ons laten afzetten in het gehucht Ben langs de Maas. Aanstonds uit het rumoer naar “Chap. St. Roch” om de bossen in te trekken en de eerste maal klimmen, ditmaal uit de Maasvallei richting Ben-Ahin. Het dorp niet door maar in een grote bocht dalend naar “Rau de Ben”, nu zuidwaarts, eerst in en dan uit deze beekvallei naar het “bois de Henimont”, om, hoe kan het anders, ons nogmaals laten afzakken naar de grote beek “Rau de Soliéres” om uit te komen aan de rand van het dorp Soliéres. Boven op de kam nu eens 1,5km. asfalt volgend naar het “bois de Mâvelin” om ons, terug dalend, te nestelen aan het eerste vijvertje van dit prachtig bos. Uit de wind en bij 8° onze voorraad aangesproken, het was nodig…begonnen om 09.50u en nu hoognoen en al een dikke 9km onder onze zolen geschoven. Twintig minuten later welle weg, via de 2é vijver naar het “bois Mélart” om daar een eerste obstakel tegen te komen, paadje weg, dan maar 60m steil naar beneden in een schuif- af van een dikke laag herfstbladeren. Terug op bekend parcours van “fosse de Loup” naar “trou Manto” in de bedding van de grote beek “Rau de Soliéres”. Ieder jaar passeren we daar en nooit geen spijt, zeker als het daslook in “zijn fleur” staat; Aan het zeer oude stenen bruggetje tijd uitgetrokken om op adem te komen en “Etienne bever” zijn dam laten herstellen. Verder onder de rotsen en de grot van “Trou Manto” door, elkander een beetje helpend op de gladde paadjes en door de beekjes, tot de nederzetting “La Poudrerie” en verder tot onder de “Ruine de Chateau de Beaufort”. Nog maar eens omhoog tot boven een ancien Carr. welke ons een mooi panorama gaf op de Maasvallei en de overblijfselen van het kasteel. Nu werd het wel tijd om naar Hoei te stappen daar de 20km naderden, via “bois madame” naar het gehucht Saint-Léonard. Wilden eens een andere en dichtere weg nemen om het stadje Huy binnen te vallen maar tot tweemaal toe mislukte de poging. Dan maar de vertrouwde weg, een steile afzink, naar onze gereserveerde plaatsen bij Rita en Jean-Cloude.
‘K denk niet dat er veel commentaar bij moet, de beelden spreken. Drie van het mansvolk waren verjaart en drumden elkander weg om een “rondje” te geven, eerst Etienne, dan Herman en vervolgens ikke. De sympathieke uitbaters van “Le Bolus” speelden het feestje gretig mee met het serveren van lekkere hapjes vóór en als toemaatje een frisse spie fruittaart na de “Cassaulet” (dagschotel). Ge moest woensdag alleen niet goed kunnen stappen maar ook nog een gezonde eetlust en veel dorst hebben. Zeker de foto’s bekijken.!!
Ik beken schuld, ik heb als leider gefaald, ‘k mag na zo een mooie en vrij moeilijke uitstap geen risico meer nemen om via een “onbekende en/of onvindbare weg” te eindigen. Ons Annie heeft me op mijnen donder gegeven dien aangaande. Die twintig minuten zoektocht op het laatst hadden we beter kunnen gebruiken in de kroeg… waarvan akte... ik zal het nooit meer doen. Hilaire
Nabeschouwing:
Wij zijn er bij geweest, wij hebben gezien, gestapt en genoten.
Er is serieus aan politiek gedaan in de groep, voor, na en tijdens de wandeling. Onze politici zouden er nog iets van kunnen leren. Posten beloofd, premie's je kan niet geloven wat je allemaal kan krijgen van leiders welke het vuur aan de schenen hebben gevoeld.
Het was goed, en mooi, maar moet het gezegd, zonder diep te spitten vindt je al allerlei haken en ogen. Lees het relaas nog maar eens na. Als zelfs zijn eigen eega tegen zijn schenen schopt wie ben ik dan om te zeggen dat het niet waar is.
Belofte maakt schuld. Ho Grote Voortrekker!
Ik ben blij, hij heeft zijn portie zottigheid al gehad van zijn Annie, vermoedelijk indirect ook van Godie. Dus laat ik hem maar stoven in eigen nat (eigen schuld, dikke bult)
Aan allen een zonnige en prettige dag gewenst en tot wederhoren.
zaterdag 8 mei 2010
Dinant – Taravisée – Sorinnes – Foy-Notre-Dame – Celles – Gendron – Houyet
Uitnodiging:
Aan de wandelaars
Oeps mannekens,een berichtje gekregen van onze GROTE GOEROE (en leider) dat hij problemen heeft met zijn scheenbeen.
Als 1ste adjukt moet ik mijn verantwoordelijkheid opnemen en proberen
een tripje in elkaar te steken en daarom had ik gedacht (met de stille goedkeuring van de grote goeroe)om eens van Dinant naar Gendron-Celles te gaan,we zullen dan nog wel eens bekijken op de trein met medewerking van onze 2de in bevel(Hermanus).
De uren van de trein zijn nog dezelfde
Sint-Niklaas 6u30
Sinaai 6u38
Lokeren 6u44
De kaarten 53/7-8 54/5-6 59/1-2 zullen wel van pas komen.
In Brussel de trein om 7u42 waar normaal de 2de bevelhebber en zijn gade dan al zouden moeten opzitten.
Terugkeren vanuit Gendron-Celles om 16u59 en terug thuis in Sint-Niklaas om 20u30.
Wie waagt het met de 1ste en 2de adjukt geef een seintje.
Grtjs
William
Relaas der feiten:
05 mei 2010
Afspraak te Brussel – Noord op de elite-trein “Vauban” klokvast zoals het hoort. De stapdag begonnen gebeurt met overleg over het te volgen parcours (of tenminste de illusie dat je inspraak hebt) en dat met vijf vastbesloten stappers. Tijd te Namur om een koffie te slurpen in het gekende etablissement.
- Parcours:
Dinant – Taravisée – Sorinnes – Foy-Notre-Dame – Celles – Gendron – Houyet.
Dinant (09:45) niet getreuzeld het station uit, de Maas over enige straten door en hop, vertrokken voor een eerste serieuze klim over een kronkel pad van 120m naar 180m. Uitgekomen naast de “Tour de Mont-Fort”. Over het vals plat tegen de koude wind in naar Taravisée 240m. Naar Forbo 260m daar de rand van een bos gevonden met ons gezicht in de zon en uit de wind een aangename plek om de brooddozen te ledigen. Op deze manier is het daar aangenaam toeven.
Rust roest dus niet te lang getalmd; onze stramme ledematen moeten verder richting Foy-Notre-Dame. Via Chapelle St Donat (kaars aangestoken, is altijd goed om oude zonden te vergeven en krediet voor zonden die nog moeten komen). Mooie uitgestorven dorpjes door. Nu naar chateau Boisseille knap, daar op Hilaire geroepen hij kwam zelfs niet kijken.
Door de bossen en de weiden naar Celles. Ook Saint Hadelin heeft recht op kaarslicht, ik denk dat ik er goed voor sta nu. Op en weg klim uit het dorp via Lavis naar Gendron, eerste links zaken naar de Lesse.
Met een beetje goede wil en een ietsie pietsie fantasie kan je hem nu al ruiken.
Vooruit is de weg, maar het langste eind hebben we nu toch gehad. Houyet we zijn er, voor de overweg rechts af tot aan de camping. Een nieuw spel gepeeld (5 maal 3) in de veranda van de tennisclub. De tijd bijna vergeten, bij het buitenkomen liep ons treintje al binnen. Een grote spoorovertreding later, toch nog gezellig mee. We zullen het waarschijnlijk niet meer doen.
Het was goed geweest, er schuilt een nieuwe grote leider in onze William.
Nu onze oude leider nog oplappen tegen volgende week en de zon laten schijnen, het leven kan schoon zijn!
Herman
Nabeschouwing:
Een test, van onze grote voorman, of we het wel zouden aandurven om zonder zijn kundige leiding een stapdag te realiseren?
We hebben ons dus in het spoor van de 1ste adjuncnt genesteld voor een veroveringstocht op en over Dinant.
We gaan de brave borst niet kelderen van de eerste keer, dus het was goed maar kon beter. Fijne en picante details zullen enkel boven komen mits een voldoende grote compensatie. Ook een schrijver moet leven.
Steek het maar op het donkere koude en natte weer dat er geen warme gloed in mijn schrijfsel zit, het kan dus ook alleen maar beter.
Om te eindigen toch een positieve noot: nog even volhouden en de dagen beginnen te korten, dus zal de zon wel moeten schijnen.
De groeten en hou jullie warm!
Aan de wandelaars
Oeps mannekens,een berichtje gekregen van onze GROTE GOEROE (en leider) dat hij problemen heeft met zijn scheenbeen.
Als 1ste adjukt moet ik mijn verantwoordelijkheid opnemen en proberen
een tripje in elkaar te steken en daarom had ik gedacht (met de stille goedkeuring van de grote goeroe)om eens van Dinant naar Gendron-Celles te gaan,we zullen dan nog wel eens bekijken op de trein met medewerking van onze 2de in bevel(Hermanus).
De uren van de trein zijn nog dezelfde
Sint-Niklaas 6u30
Sinaai 6u38
Lokeren 6u44
De kaarten 53/7-8 54/5-6 59/1-2 zullen wel van pas komen.
In Brussel de trein om 7u42 waar normaal de 2de bevelhebber en zijn gade dan al zouden moeten opzitten.
Terugkeren vanuit Gendron-Celles om 16u59 en terug thuis in Sint-Niklaas om 20u30.
Wie waagt het met de 1ste en 2de adjukt geef een seintje.
Grtjs
William
Relaas der feiten:
05 mei 2010
Afspraak te Brussel – Noord op de elite-trein “Vauban” klokvast zoals het hoort. De stapdag begonnen gebeurt met overleg over het te volgen parcours (of tenminste de illusie dat je inspraak hebt) en dat met vijf vastbesloten stappers. Tijd te Namur om een koffie te slurpen in het gekende etablissement.
- Parcours:
Dinant – Taravisée – Sorinnes – Foy-Notre-Dame – Celles – Gendron – Houyet.
Dinant (09:45) niet getreuzeld het station uit, de Maas over enige straten door en hop, vertrokken voor een eerste serieuze klim over een kronkel pad van 120m naar 180m. Uitgekomen naast de “Tour de Mont-Fort”. Over het vals plat tegen de koude wind in naar Taravisée 240m. Naar Forbo 260m daar de rand van een bos gevonden met ons gezicht in de zon en uit de wind een aangename plek om de brooddozen te ledigen. Op deze manier is het daar aangenaam toeven.
Rust roest dus niet te lang getalmd; onze stramme ledematen moeten verder richting Foy-Notre-Dame. Via Chapelle St Donat (kaars aangestoken, is altijd goed om oude zonden te vergeven en krediet voor zonden die nog moeten komen). Mooie uitgestorven dorpjes door. Nu naar chateau Boisseille knap, daar op Hilaire geroepen hij kwam zelfs niet kijken.
Door de bossen en de weiden naar Celles. Ook Saint Hadelin heeft recht op kaarslicht, ik denk dat ik er goed voor sta nu. Op en weg klim uit het dorp via Lavis naar Gendron, eerste links zaken naar de Lesse.
Met een beetje goede wil en een ietsie pietsie fantasie kan je hem nu al ruiken.
Vooruit is de weg, maar het langste eind hebben we nu toch gehad. Houyet we zijn er, voor de overweg rechts af tot aan de camping. Een nieuw spel gepeeld (5 maal 3) in de veranda van de tennisclub. De tijd bijna vergeten, bij het buitenkomen liep ons treintje al binnen. Een grote spoorovertreding later, toch nog gezellig mee. We zullen het waarschijnlijk niet meer doen.
Het was goed geweest, er schuilt een nieuwe grote leider in onze William.
Nu onze oude leider nog oplappen tegen volgende week en de zon laten schijnen, het leven kan schoon zijn!
Herman
Nabeschouwing:
Een test, van onze grote voorman, of we het wel zouden aandurven om zonder zijn kundige leiding een stapdag te realiseren?
We hebben ons dus in het spoor van de 1ste adjuncnt genesteld voor een veroveringstocht op en over Dinant.
We gaan de brave borst niet kelderen van de eerste keer, dus het was goed maar kon beter. Fijne en picante details zullen enkel boven komen mits een voldoende grote compensatie. Ook een schrijver moet leven.
Steek het maar op het donkere koude en natte weer dat er geen warme gloed in mijn schrijfsel zit, het kan dus ook alleen maar beter.
Om te eindigen toch een positieve noot: nog even volhouden en de dagen beginnen te korten, dus zal de zon wel moeten schijnen.
De groeten en hou jullie warm!
zondag 2 mei 2010
Montzen - Hombourg - Teuven - Veurs - Aubel
Uitnodiging:
'k Weet 't, 'k ben laat, ik hoorde een doffe boenk en ben overal in mijnen hof gaan zoeken, maar heb de regering niet gevonden !! willen jullie eens zoeken.
De Lentebloesems !! Te mooi om het aan onze "groene ogen" te laten voorbijgaan. Gaan er nu wel een paar dorpjes bijnemen, is altijd leuk en zorgt voor afwisseling.
In enkele zinnen ga ik jullie verklappen wat de mogelijkheden zijn, één ding is zeker "maakt dat jullie er bijzijn en in topvorm want de valleitjes volgen elkander vlug op en hebben een tamelijke steiltegraad".
Kiezen tussen :
1) aanvang en einde te Aubel : via St. Pieters-Voeren - Veurs - Plank - Teuven - Remersdael
2) aanvang in Aubel en einde in Plombiéres : via Veurs - Teuven - Beusdal - Sippenaken
3) aanvang in Aubel en einde in Montzen : via Veurs - Teuven - Hombourg
4) keuze 2) maar andersom
5) keuze 3) maar andersom
D.w.z. tec-bus vanuit Verviers naar Aubel en eventueel terug vanuit Aubel.
tec-bus vanuit Welkenraedt naar Montzen of Plombiéres en eventueel terug één van deze twee stopplaatsen
Onze "aprés" doen we in Aubel / Verviers / Plombiéres / Montzen of Welkenraedt, (om het uur een autobus)
Succes verzekerd, waarom zou ik me anders uitsloven om dit alles op te zoeken, toch hoor ik soms nog gemor op de achtergrond, ondankbaren vindt je overal.
Relaas der feiten:
28 april 2010
De fruitbloesems en de voorjaarsheesters op hun prachtigst onder een blauwe hemel een draaglijke warmte. Super goed gekozen, schitterende streek in lentegroen, zeven gemotiveerde stappers die het uitgezochte traject met een 10/10 apprecieerden…’t was leuk om leider te spelen.
Vanuit Welkenraedt met de tec-bus lijn 710, stond op ons te wachten, wij naar Montzen (15 minuten bus – 2 zone’s) . Door de afwezigheid van onze vaste “beeldjesmakers”, noem het gerust gezond verstand, mijn toestelletje meegenomen om het in handen te geven van Dany die het zijne kapot gekregen heeft.
Montzen – Hombourg – Teuven – Veurs – Aubel
Relaas van de tocht : Om 10.10u de rustige en nette dorpskern van Montzen verlaten richting de “Broekerbeek”, door de frisse en natgedauwde weilanden, steeds omhoog naar “Te berg” en vervolgens naar het eerste vergezicht van de dag op de kam van het “Heersbos” 120m. hoger dan ons vertrek. Op de heuvelrug gebleven naar Hombourg met beneden ons de verlaten vorming en trieer-bundel van Montzen met een beetje verderop de reusachtige spoorwegbrug van Moresnet. Het spoorweghaar kwam recht op ons vel te staan (daar waar we nog haar hebben – pure nostalgie).
De kleine boerderijtjes met daar rond het vee en de hoogstamfruitbomen, dit in kleine valleitjes, zijn daar een lust om zien. Het dorp Hombourg door, even de moed onder de arm genomen om naar het veel hogere 360° panorama te klauteren “La Croix du Shaesberg au bois”. Daarna immer noordwaarts, een oude spoorwegbedding over stekend, naar het grote “Beusdalbos”.
Aan de rand van dit natuurgebied onze broodzak leeg gespeeld..zalig vertoeven..en in ons vuistje gelachen met die Hollanders die jaloers waren van ons rustplekje…joepie, wij waren eerst.
Nu drie kilometers langs kronkelende bospaadjes, beetje op en af, om uit te komen achter het kasteel van Teuven, door dit gelijknamige gehucht gewandeld om de verbindingsweg te nemen naar het “Veursbos”. De dieptezichten volgden elkander op, nu lag het nog kleinere Veurs aan ons voeten, wij daar naartoe zakkend, even een kijkje genomen aan de ingang van de befaamde spoorwegtunnel van Veurs, twee kokers van meer dan 2000m lang. Door het gehuchtje Veurs met zijn pittoreske vakwerkhuisjes, een laatste maal klimmen (oef..de laatste loodjes wogen het zwaarst), via het “Vrouwenbos” om boven op de top “HET” beeld te zien waardoor de moeheid wegzonk, een panoramisch uitzicht op Aubel. Nu als dartele veulens door een diep uitgesneden holle weg naar de “place to be”, het lommerrijke terras van de dorpskroeg.
Met zevenen aan één tafel, gedekt en versiert met volle dikbuikige glazen Orval…scholllll…het genot liep van ons kinnetje…man…man…man…lekkerrrrr. (zie laatste foto) tot de volgende keer, Hilaire
Nabeschouwing:
In het land der blinden is Hilaire koning. Het is niet moeilijk om een tien te versieren als je de oppositie buitensluit.
Het is ook niet moeilijk om veel punten te halen als alles meezit t.t.z.
- de eerste adjunct was er niet. (1 punt bij)
- De treinen bolden op uur en volgens het boekje, zelfs met de nodige vertraging konden wij de bus nog halen. (1 punt bij)
- De bus vloog over het voorgeschreven parkoers. (1 punt bij)
- De zon was aanwezig, geen zuchtje wind. (1 punt bij)
- Prachtig landschap. (1 punt bij)
- Afsluiter op schaduwrijk terras, met alle nodige drankjes in voorziene glazen met kaas en nootjes. Aan schappelijke prijzen! (2 punt bij)
- Ondanks omleidingsroute, fille's,verkeersopstoppingen, ongevallen net op tijd in het station. (1 punt bij)
- Weer stipt op tijd huiswaarts met de voorziene aansluitingen dus tijd om nog een vaas te ledigen. (1 punt bij)
- En nog een punt voor Annie, tel ze op en trek ze af, vermenigvuldig en deel.
- 10/10
Vergeet echter niet, zoveel punten dat moet je verdienen elke week opnieuw, en beter kan niet!
De groeten en blijf uit het nat.
'k Weet 't, 'k ben laat, ik hoorde een doffe boenk en ben overal in mijnen hof gaan zoeken, maar heb de regering niet gevonden !! willen jullie eens zoeken.
De Lentebloesems !! Te mooi om het aan onze "groene ogen" te laten voorbijgaan. Gaan er nu wel een paar dorpjes bijnemen, is altijd leuk en zorgt voor afwisseling.
In enkele zinnen ga ik jullie verklappen wat de mogelijkheden zijn, één ding is zeker "maakt dat jullie er bijzijn en in topvorm want de valleitjes volgen elkander vlug op en hebben een tamelijke steiltegraad".
Kiezen tussen :
1) aanvang en einde te Aubel : via St. Pieters-Voeren - Veurs - Plank - Teuven - Remersdael
2) aanvang in Aubel en einde in Plombiéres : via Veurs - Teuven - Beusdal - Sippenaken
3) aanvang in Aubel en einde in Montzen : via Veurs - Teuven - Hombourg
4) keuze 2) maar andersom
5) keuze 3) maar andersom
D.w.z. tec-bus vanuit Verviers naar Aubel en eventueel terug vanuit Aubel.
tec-bus vanuit Welkenraedt naar Montzen of Plombiéres en eventueel terug één van deze twee stopplaatsen
Onze "aprés" doen we in Aubel / Verviers / Plombiéres / Montzen of Welkenraedt, (om het uur een autobus)
Succes verzekerd, waarom zou ik me anders uitsloven om dit alles op te zoeken, toch hoor ik soms nog gemor op de achtergrond, ondankbaren vindt je overal.
Relaas der feiten:
28 april 2010
De fruitbloesems en de voorjaarsheesters op hun prachtigst onder een blauwe hemel een draaglijke warmte. Super goed gekozen, schitterende streek in lentegroen, zeven gemotiveerde stappers die het uitgezochte traject met een 10/10 apprecieerden…’t was leuk om leider te spelen.
Vanuit Welkenraedt met de tec-bus lijn 710, stond op ons te wachten, wij naar Montzen (15 minuten bus – 2 zone’s) . Door de afwezigheid van onze vaste “beeldjesmakers”, noem het gerust gezond verstand, mijn toestelletje meegenomen om het in handen te geven van Dany die het zijne kapot gekregen heeft.
Montzen – Hombourg – Teuven – Veurs – Aubel
Relaas van de tocht : Om 10.10u de rustige en nette dorpskern van Montzen verlaten richting de “Broekerbeek”, door de frisse en natgedauwde weilanden, steeds omhoog naar “Te berg” en vervolgens naar het eerste vergezicht van de dag op de kam van het “Heersbos” 120m. hoger dan ons vertrek. Op de heuvelrug gebleven naar Hombourg met beneden ons de verlaten vorming en trieer-bundel van Montzen met een beetje verderop de reusachtige spoorwegbrug van Moresnet. Het spoorweghaar kwam recht op ons vel te staan (daar waar we nog haar hebben – pure nostalgie).
De kleine boerderijtjes met daar rond het vee en de hoogstamfruitbomen, dit in kleine valleitjes, zijn daar een lust om zien. Het dorp Hombourg door, even de moed onder de arm genomen om naar het veel hogere 360° panorama te klauteren “La Croix du Shaesberg au bois”. Daarna immer noordwaarts, een oude spoorwegbedding over stekend, naar het grote “Beusdalbos”.
Aan de rand van dit natuurgebied onze broodzak leeg gespeeld..zalig vertoeven..en in ons vuistje gelachen met die Hollanders die jaloers waren van ons rustplekje…joepie, wij waren eerst.
Nu drie kilometers langs kronkelende bospaadjes, beetje op en af, om uit te komen achter het kasteel van Teuven, door dit gelijknamige gehucht gewandeld om de verbindingsweg te nemen naar het “Veursbos”. De dieptezichten volgden elkander op, nu lag het nog kleinere Veurs aan ons voeten, wij daar naartoe zakkend, even een kijkje genomen aan de ingang van de befaamde spoorwegtunnel van Veurs, twee kokers van meer dan 2000m lang. Door het gehuchtje Veurs met zijn pittoreske vakwerkhuisjes, een laatste maal klimmen (oef..de laatste loodjes wogen het zwaarst), via het “Vrouwenbos” om boven op de top “HET” beeld te zien waardoor de moeheid wegzonk, een panoramisch uitzicht op Aubel. Nu als dartele veulens door een diep uitgesneden holle weg naar de “place to be”, het lommerrijke terras van de dorpskroeg.
Met zevenen aan één tafel, gedekt en versiert met volle dikbuikige glazen Orval…scholllll…het genot liep van ons kinnetje…man…man…man…lekkerrrrr. (zie laatste foto) tot de volgende keer, Hilaire
Nabeschouwing:
In het land der blinden is Hilaire koning. Het is niet moeilijk om een tien te versieren als je de oppositie buitensluit.
Het is ook niet moeilijk om veel punten te halen als alles meezit t.t.z.
- de eerste adjunct was er niet. (1 punt bij)
- De treinen bolden op uur en volgens het boekje, zelfs met de nodige vertraging konden wij de bus nog halen. (1 punt bij)
- De bus vloog over het voorgeschreven parkoers. (1 punt bij)
- De zon was aanwezig, geen zuchtje wind. (1 punt bij)
- Prachtig landschap. (1 punt bij)
- Afsluiter op schaduwrijk terras, met alle nodige drankjes in voorziene glazen met kaas en nootjes. Aan schappelijke prijzen! (2 punt bij)
- Ondanks omleidingsroute, fille's,verkeersopstoppingen, ongevallen net op tijd in het station. (1 punt bij)
- Weer stipt op tijd huiswaarts met de voorziene aansluitingen dus tijd om nog een vaas te ledigen. (1 punt bij)
- En nog een punt voor Annie, tel ze op en trek ze af, vermenigvuldig en deel.
- 10/10
Vergeet echter niet, zoveel punten dat moet je verdienen elke week opnieuw, en beter kan niet!
De groeten en blijf uit het nat.
Abonneren op:
Posts (Atom)