Land van Herve - Aubel - Val Dieu - Dalhem - Visé

Uitnodiging:

Zoals verleden week min of meer afgesproken stappen we woensdag van Aubel naar Visè. De meesten onderons kennen deze uitstap, met de tec-lijn 738 van Verviers Centraal naar Aubel in "het land van Herve". Via bos en wei, met fruitbloesem en hopelijk veel wijngaardslakken, passeren we het dorpje St Jean Sart, vervolgens naar de Basiliek en de abdij van Val Dieu. Zo naar Montroux en Dalhem om te eindigen in Visè. Dit is een jaarlijks wederkerende tocht welke niet verveeld door de verscheidenheid aan uitzicht, door weilanden met hoogstamfruitbomen, door bos en langs mooie beken en lentebloemen, tamelijk op en af en iets meer dan 20km.

Stafkaarten nr 42 / 3.4 en 34 / 7.8 (kunnen eventueel nog een aanpassing doen langs de "Voerstreek")

treinen : vertrek te St niklaas om 06.30u met "den dubbeldekker" naar brussel noord, vervolgens met de I.C. komende van Oostende naar Eupen, vertrek Brussel Nd 08.06u met overstap te Verviers Central en daar de bus op naar Aubel.

Tot Woensdag, Hilaire


Relaas der feiten:
22 april 2009

Hebben het weer goed “te pakken”, super gemotiveerd en elke week een andere streek of thema. Dee’z week naar het “land van Herve” voor de fruitbloesem (meestal hoogstam) en de wijngaardslakkendreef. Telkenjare in april doen we deze tocht, een dikke twintiger, nu met Frans en Jacky die in het onbekende stapten. Met zulk mooi weer, zonnig maar niet te warm en de planten jeugdig fris door de ochtendmist, “natuurlijk mooi”. De prentjes liegen er niet om. Als er details zijn die ik vergeten vermelden ben, sorry, gezien ik deze stapdag jaarlijks overdoe zijn er bezienswaardigheden die me ontgaan. Weer eens een proficiat aan den “ijzerenweg” die ons zonder één minuut vertraging, zowel heen als terug, 2 x 150 km. ver spoorde.

Relaas van de dagtrip:
Ons laten afzetten door de tec-bus 738 van Verviers naar Aubel, dat al een aangename toeristische busrit is, heuvelachtig met lentegroene weilanden langs proper gerestaureerde dorpjes. Vanaf de grote dorpskern Aubel gans de dag van Oost naar West. Vooreerst naar de dreef die ons naar St Jean-Sart leidt via “chap. St Anne” en de door ons omgedoopte “wijngaardslakkenpad”. Hadden “chance”, door de natte ochtendmist waren de “Limaçons des Vignes” actief op zoek naar hun partner om de voortplantingsrituelen aan te vangen, je weet toch hoe slakken het doen… slijmerig traag. Opletten dat we niet op de parende stellen trapten, soms waren ze met drie, dus, niet enkel de mensen … enz. Door veel klapdeurtjes de weilanden in, tussen de andere beesten om op een hoog punt de observatiepost “knuppelstok” uit W.O. II te bereiken. Daar is ook een oriëntatietafel in reliëf geplaatst. (hier ook de toffe foto’s van Jacky en William bekijken). Daar verschiet men wel even van de hoogteverschillen, één kilometer verder maar 130m. dieper aan het riviertje “Berwinne” staat de Abdij van Val Dieu met zijn imposante Basiliek en brouwerij. Naar gewoonte daar onze boterhammetjes opgegeten.
Met de gedachte dat we nog 14km. moesten stappen, niet getalmd, terug de wei in langs hoogstambloesem naar het “bois de Mortroux” en het gelijknamige dorp. Daar de “Berwinne” opgezocht om langs de oude trambedding ieder jaar te blijven stilstaan aan een poel met veel “gele dotterbloem”. Nu Dalhem binnen, nog eens de weide in langs de rivier en een mooi kasteel, een laatste maal omhoog om via een groene long het stadje Visè te bereiken op het voorziene drankuur. Een 10 op 10 voor onze gelegenheidsleider Herman die met de nieuwste kaarten ter hand alles gadesloeg. Zeker de eerstejaars waren opgetogen over de schoonheid van “de streek van de siroopmakers”, veel gezien, veel afwisseling, nooit verveeld.

Wat ik zeker moet vermelden is dat we met z’n achten op een zonnig terras, geklonken, gedronken en gezongen hebben op de verjaardag van ons Francine … lang zal Ze leven … hiep … hiep … hiep … hoera!!! Als bevoorrechten, tegen 200km. per uur naar Brussel … gelukkig niet geflitst en ook geen alcoholtest moeten doen. Tot volgende week, Hilaire


Nabeschouwing:

Het moet gezegd, een bijzonder mooie dag, een schitterende wandeling, één uit de duizend.
Heb je het gezienen en gelezen? Ik heb een complimentje gekregen van onzen groten tjiftjaf! Ikke blinken en glunderen en zeker (zeggen en schrijven) 10cm gegroeid.
Het zal toch nog een toffe gast zijn, blijkbaar.
Maar laat jullie niet in verleiding brengen. Het was enkel omdat hij de weg zonder kaarten wist dat ik er mee mocht zwaaien. Hij had er wel een, maar nog van in de tijd dat de beesten nog konden kaartlezen. Hij dierf ze dus niet bovenhalen. HEHE.
Vanuit Lochristi met een zacht voedzaam regentje uit de lucht, de vochtige groeten.
Herman