Aywaille - Amblève - Aywaille

Uitnodiging:

Nog twee keer slapen en 't is weer "stapdag". Hoe meer we "oosters" trekken hoe meer kans op droog weer, 't zou woensdag maar tijdens de namiddag regenachtig worden vanaf de kust richting binnenland.
Je kunt het al raden, naar de Provincie Luik, nu met 't spoor langs de Ourthe tot het kruisingsstation Rivage en zo langs de Amblève om in Aywaille af te stappen, altijd de moeite, avontuurlijk en mogelijkheden genoeg.In Aywaille staat er een tec-bus te wachten om ons eventueel een beetje mee te voeren in deze prachtige Amblève-vallei om zo over "berg en dal" terug te keren naar Aywaille.

Met mijn twee "leiders in spe" kiezen we er iets tof uit.

Dezelfde stafkaarten als verleden week (alle 4 deze van nr. 49)
Idem wat de treinuren betreft : met den dubbeldekker (vertrek St. Niklaas 06.29u) naar Brussel noord en om 08.06u met den I.C. tot Liége Gm. Aansluiting te Liége Gm om 09.18u met den I.C. richting Gouvy - Luxembourg. (stopt in Angleur, Poulseur, Rivage en dan Aywaille om 09.47u)

Opgelet, 't kan daar grillig vriezen 's nachts, zeker winterkledij aan, tot woensdagmorgen, Hilaire.


Relaas der feiten:
18 januari 2012

Alles zat weer mee woensdag, ’t weer dat weten we.. is altijd gunstig voor ons, ook het gezelschap was o.k. al heb ik niet te kiezen in dit geval. Het moesten gedreven en gemotiveerde stappers zijn om deze vrij moeilijke toch aangenaam te houden met onderweg de nodige fratsen en gezonde rivaliteit. Spijtig voor de afwezigen.. uit de verzorgingssector en de helpers- verbouwers.
Om en bij de twintig kilometers, om en bij de zeshonderd meters klimmen en evenveel meters dalen en dan nog vier en een half kilometer per uur halen om op tijd in de kroeg te zijn… Chapeau, zeker aan ons twee meisjes die dikwijls de groep op sleeptouw namen met een goede “cadans”.. ook zij hadden veel dorst naar Orval. Ho ja, ons Francine heeft ons onderweg “geëntertaind” met een slippertje waarbij ze een natte broek aan overhield.
Samengevat: Leuke dag, afwisselend parcours en fysiek top. Nog ons twee beeldjesschieters bedanken, dit maakt de zaak af.

Aywaille – Amblève – Aywaille.

Relaas van de tocht:
Treinen weer eens op tijd, vertrek om 09.50u uit het station van Aywaille direct de trappen op om via “Thier Bossut” naar de gehuchten Kin te klimmen en hogerop Stockeu. Door het “bois de Winhisté” zakkend naar de kleine woonkern Pavillonchamps. Nu 90° links langs het beekje “rau du Fourneau”, lichtjes bergop tot de picknick plaats aan het vijvertje..smakelijk. Met een lichtere rugzak terug op pad, de E25 over naar het “bois d’Aywaille”. Eén kilometer verder dan de Autostrade begonnen aan het mooiste deel van de dagtocht. In een diepe bedding van een beekje, langs weerszijden steile hellingen, ons in alle voorzichtigheid ons laten afzakken tot aan een grote bocht van de Amblève welke “Le Val du Promontoire” omarmt. Niet blijven dalen naar Nonceveux maar links afslaan om weer eens te klimmen naar “Hé de Goreu” met meermaals prachtige dieptezichten. DAARVOOR DOEN WE HET !! lui word je vanzelf. Verder tot we nogmaals de autosnelweg onderdoor moesten om langs de andere kant een gebied met veel wild in te duikelen met goed gevolg..een groep halfwassen wilde zwijnen kruisten ons pad, altijd leuk om zien. Een geslaagde afsluiter via de grote boerderij van Hénumont sterk dalend naar de Amblève tussen Remouchamps en Aywaille. Het voetgangersbruggetje over om zo het toeristisch gedeelte van het stadje binnen te komen, winter of zomer, ’t is daar altijd levendig.
Ik zou het voor geen geld willen missen, den Orval bedoel ik dan, zeker als hij zoals nu geflankeerd word met blokjes kaas en worst..man,man, man, Lekkerrrr!! Moe maar voldaan op onze warme trein huiswaarts, tot volgende week, Hilaire



Nabeschouwing I:

Hoi vrienden wandelaars.

Eindelijk tijd om iets neer te pennen.
Wederom waren de weergoden ons gunstig gezind. Overtrokken maar geen regen met 10 spoortrippers op stap dat moet je verdienen elke keer opnieuw. Het was een trip van en naar Aywaille, gans de dag over bevroren grond, bergje op bergje af en bijna geen vlak terrein dat moet je kunnen elke keer weer.
Hij(de GG) kan het elke keer voor elkaar krijgen om deze bende lichtjes belegen oudjes voort te drijven over ondeugdelijk, inferieur, bedonderd, verfoeilijk, hopeloos, belazerd en onheilspellend terrein en ze doen het nog graag ook!
Dan de afsluiter, en daar doen ze het echt allemaal heel graag voor, was zoals de gewoonte het wil overgoten met die godendrank en vaste versnaperingen(je weet wel hé). Maar nu komt het, de wasspelden(en dan spreken we nog niet over de stenen) die houten spelden, wie deed het en wie is er mee naar huis gegaan zonder het te weten ik weet het ook niet, maar iedereen was wel eens bedonderd door het stelletje onverlaten. Misschien horen we hier nog meer over de komende wandelingen.

Geniet van de foto's en tot volgende week.

IKKE


Nabeschouwing II:

Het is een gewoonte geworden, zoals vroeger naar de mis gaan en dan op café gaan kaarten. Tussendoor naarmate het gerstenat vloeide, de landelijke en de plaatselijke politiekers kelderen. Zeker wetende dat wij het allemaal beter zouden doen, als we maar tijd hadden. De zakkenvullers!
Het is dus vaste stek om op zondagmorgen ons blog bij te werken. Het is dan ook vaste stek om de leiders van de bende te schoffelen. Maar ze zijn zo braaf, alles netjes binnen de lijnen, kortom alles zoals het hoort en af. De beuzakken!
Ik sta hier dus met mijn kuren, niks om handen niks te doen. Ik kan beter op pensioen gaan, of naar de mis en dan naar … enz
De groeten en als ik er koppijn van krijg wee uw gebeente.

Herman, ikke dus niet!