AYE – HUMAIN - MARLOIE

Uitnodiging:


Zijn jullie er klaar voor om woensdag nog eens in de gezonde frieskou op stap te gaan, als 't weer zo'n weer is zullen we weer onze weerslag krijgen 's avonds op de trein huiswaarts.

Deze periode rond Kerst gaan de dagen maar open en toe en daarom heb ik gekozen om niet al te ver te sporen: Starten op de omnibuslijn tussen Ciney en Marloie. Met de stafkaarten 54 / 5.6 en 54 / 7.8 komen we er.

De treinuren: met den I.C. trein van St Niklaas naar Brussel Noord ( vertrek Fsn om halfacht ) verder met den I.C. trein van Brussel Nd naar Ciney ( vertrek in de Nord om 08.42u) en vervolgens te Ciney naar onze startplaats.


Met de volle goesting en rugzak, tot woensdagmorgen, Hilaire



Relaas der feiten:
15 december 2010


Reeds drie woensdagen na elkander sneeuwpret voor de woensdagstappers…dat moet je verdienen !!. Het was weer zo, terwijl het hier duister en vuil was, toefden wij goed gelaarsd en gemutst in een vers ondergesneeuwd natuurlandschap ( zoals deze morgen – vrijdag). De ondervinding leert ons dat we bij zulke weersomstandigheden de steile klimpartijtjes moeten mijden…onder de witte deklaag bevinden er zich nog ijsplekken van vorige dagen…verraderlijk glad…er hebben er op hun gat gezeten – onze Frans en onze Herman. Wij wijs genoeg, gekozen voor een mooi golvend landschap dat we kennen als onzen broekzak ( in ons cinemabroek). Ook woensdag niet diep in de Ardennen, een uurtje later vertrokken en op tijd thuis. Op stap om 10:30u tot 15:45u met een kleine middagpauze = een kleine vijf uur intens al onze spieren op spanning gehouden, ons longen gezuiverd om heelhuids maar moe en voldaan af te sluiten…”ze zullen weer eens geen luieriken achter ons gat moeten roepen…en ons vanavond niet moeten wiegen”.

AYE – HUMAIN - MARLOIE

Relaas van de tocht: Afgestapt te Aye, een treinstopplaats op de omnibuslijn 162 tussen Ciney en Marloie. Via de kerk en het gerenoveerde kasteel, langs de twee kerkhoven (oud en nieuw) naar “Chap. St Donat”. Daar een langgerekt strook bos in naar het drie kilometer verder gelegen dorp Humain. Voorzichtig dalend door dit oud Waals dorp naar het dalletje van “Ruisseau Pont dol vau”. Eens over dit beekje terug het groot bos in, rondom een enorm Militair domein met een schietstand middenin (onze Michel had iets opgevangen van “schietstand” en zou willen gaan kijken hebben). Nu begonnen aan vier kilometer “zolder- ijstrappen” en zoeken naar de best begaanbare plekjes, door het “bois de Deffes” en “bois des Dames”. Vervolgens rechts, nog altijd aan de rand van “Domaine Militaire – Champs de TIR” in bois de Comble” en “bois des Colais”, om tenslotte dalend weer in de bewoonde wereld te komen, over hetzelfde beekje als twee uur voordien, nu in het dorpje Jamodenne. Uit de vallei klauteren om een kilometer op het pad van deze morgen te stappen, onze paarden nog eens begroet om zo aan de twee begraafplaatsen rechts in te slaan. Niet gekozen om te eindigen in Aye, nog een beetje vroeg, maar langs een mooie afsluiter (ik bedoel op en af) te kiezen voor Marloie als eindpunt, Via “Chateau d’Hassonville”, nu Luxehotel, nog even doorbijten tot het I.C. station Marloie.
Het was genoeg geweest..dat het genoeg was.. plaats genoeg in de kroeg rechtover het station om met zevenen..(toch weer met zoveel stappers, dat moet je verdienen) op krachten te komen en na te genieten met de “Beste bieren ter Wereld”.
Geniet van de sneeuwpret, nu ook bij ons in Vlaanderen, geniet van de foto’s van Dany en Jacky en de nabeschouwingen van Onzen Herman, weliswaar geschreven onder invloed van…
Tot volgende keer,Hilaire.



Nabeschouwing:



Hij zou het niet mogen doen, mijn beste vriend William jaloers maken met die foto's uit de kroeg, en het er nog eens bijschrijven, het moet hem pijn doen!
Zo zonder dat hij er bij was.
Maar ze waren dan ook zeer lekker, van een goed jaar en de beste maand, en niet eens duur. We mogen er niks van zeggen het zou hem uitputten en stikjaloers maken. We weten allemaal hoe gevoelig hij is op dat vlak. Ik hoop maar dat hij er niks over hoort vertellen, er zijn er genoeg die hem een pad in de korf durven zetten.
Het moet al hard aankomen om zijn titel van tweede in bevel kwijt te spelen aan iemand die weliswaar beter is maar toch, ik voel zijn pijn bijna.
Ik ga maar naar mijn bed, in de hoop te kunnen slapen, zo erg dat ik het vindt!
De groeten en hou de maagdelijke sneeuw, maagdelijk.
Dag William Goede vriend.