Fays-les-Veneurs – “Rau Fays-les-Veneurs” – “Rau des Aleines” – Bertrix.

Uitnodiging:

Goed weer vandaag, bijgevolg tot laat op ons terras gezeten en mij nu moeten haasten om de oproep door te geven. Morgen voorspellen ze een "rotweerdag" en woensdag als vanouds weer normaal stapweer (weinig neerslag en tamelijke temperaturen)

Belooft is belooft, een ganse dag in de wouden tussen Bouillon en Bertrix, de beslissing "vanwaar naarwaar" zal genomen worden op de E.C.Vauban tot Libramont.

Kunnen 's morgens met den tec-bus richting Bouillon rijden of ons laten afzetten onderweg en zo terugkomen naar het station Bertrix waar we om 15.58u de trein kunnen nemen naar Libramont voor onze "Apres".

Stafkaarten : 64/ 5.6 + 64/ 7.8 en 67/ 1.2 + 67/ 3.4

Treinuren : met den dubbeldekker (vertrek St. Niklaas om 06.29u) naar Brussel noord - vertrek Bru Nd om 07.42u met de E.C.Vauban.

Tot ziens op woensdagmorgen, Hilaire


Relaas der feiten:
16 mei 2012

Andere spijs doet eten, een vertrekpunt vanaf een onbekende plaats geeft ons meer stapplezier. Ditmaal met de tec-bus lijn 8 van Libramont via Bertrix centrum naar Bouillon en onderweg afgestapt in het dorpje Fays-les-Veneurs.

Fays-les-Veneurs – “Rau Fays-les-Veneurs” – “Rau des Aleines” – Bertrix.

Relaas van de tocht: 10.35u. vertrokken aan de kerk van Fays-les-Veneurs, onder de grote baan N89 waar we de grote beek “rau Fays-les-Veneurs” opnamen om deze waterloop parallel en zuidwaarts te volgen om het Ardens- woud in te trekken. Vooreerst door het “bois de Bertrifontaine” om boven het “Ancien Ardoisières de Rougebau” door te stappen via “Côte de Châtillon”. (Ardoisières zijn plaatsen waar ze vroeger de Leisteen = Schiste ontgonnen – veel voorkomend in deze streek) In een prachtige natuurlijke omgeving vol rotspartijtjes, gevormd met deze leisteen, ons laten zakken tot de N816. Op de stenen brug over de grote beek onze boterhammendoos leeggeroofd. Verder op pad, nu op bekend terrein de beek links volgend tot de samenvloeiing met de “rau des Aleines” welke we meanderend volgden onder de 100m. hoger gelegen “Côte de Châtillon” van één uur geleden. Het afwisselend mooi natuurgebied onder vele rotsformaties door tot de doorwaadbare plaats van “Les Sehans”. Ten ogen gezien dat we niet over het verhakkelde bruggetje konden en gezien de felle waterstroming ook niet konden doorwaden. ’t Zal ons een zorg wezen, dan maar uitgeweken naar het noorden, mee met de beek “rau des Aleines” welke haar oorsprong heeft aan de grote vijver van het klein gehuchtje La Géripont. Nu de laatste fase aangevangen richting Bertrix, door het “Gros Bois Bèlônoi” naar het “Croix Joseph Husson”. In een grote bocht met overwegend naaldbossen en via “bois La Forêt” en “Chaurfontaine” naar het crossparcours en over de helderwater beek “Rau de bonne Fontaine” naar het hoger gelegen open veld waar we de toren van de hoofdkerk van Bertrix zagen opdoemen. Via de sportvelden en het zwembad van de stad ons gehaast naar het treinstation om op tijd het dieseltje te nemen naar Libramont om daar onze dorst te lessen.

Weer een geslaagde stapdag met goed gekozen nieuwe paadjes en een groep stappers die goedkeurend volgden omdat ze niet anders kunnen. Geniet van de foto’s van onze William (was maar alleen als prentjesschieter en voelt zich dan “Important” – geen foto vanuit de kroeg, zelfs geen foto van de jarige) Lach mee met de nabeschouwingen van onze Herman en William, moest je er niets van begrijpen het geeft niet.
Hilaire.


Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.

Mannekens, mannekens, mannekens als spoortripper hebben we toch veel geluk. De transportmiddelen redelijk op uur, het weer best meegevallen en een trip uitgestippeld door de GG (met mijn hulp natuurlijk ). Bijna gans de dag in het grote dierenbos met heldere frisse groene kleuren zoals men het voor deze periode van het jaar mag verwachten.
Moet gezegd worden we hebben enkele trippers die zich willen opwerpen als mogelijke opvolgers van de GG en de PG (mijzelf ). Allé zeg nu zelf de T3 hij...heeft geen kaarten bij van de trip, dat kan toch niet, voor mijn part wordt hij T4. Onze V3 hij heeft wel kaarten bij maar geeft ze tenslotte toch aan de T3 (T4 ) te laat hé. De T2 die, en dat is nog onbegrijpelijker heeft wel de kaarten bij maar haalt ze zelfs niet boven en dat wil dan ons de weg wijzen pffft. De waarheid gebied me te zeggen dat ze nog veel moeten leren willen ze aan de knoessel komen van de GG en de PG.
Vandaag werden er geen fratsen uitgehaald; me dunkt dat ze het een beetje beu beginnen worden maar dat komt wel terug, daar ben ik van overtuigd.
De afsluiter in Libramont in de door allen gekende drankgelegenheid is het 1ste drankje geschonken door de GG voor zijn geboortedag zovele jaren reeds geleden hiep hiep hoera. Zo staan er ons nog enkele te wachten deze maand, mei is blijkbaar een vruchtbare maand.

Geniet van de prentjes en tot volgende trip.

IKKE William


Nabeschouwing II:

Het is erg aan het worden, een serieuze terugval valt te noteren bij onze PG (pruts- goeroe, beter gekend als de tweede in lijn, en hij zou zo graag eerste worden). Ik vrees dat dat voor zijn volgende leven zal zijn. Als ik er dan aan denk hoe hij waarschijnlijk zal terugkeren in dat volgende leven, komen de tranen in mijn ogen (van het lachen).
Maar tot daar aan toe, het gaat hem hier over het feit dat hij als enige fotograaf bezig is er zijn toestel aan te vegen. Weinig initiatief bij het nemen van foto’s, men moet hem telkens wijzen op de omgeving, of een verzoek indienen wil de edelachtbare zich de moeite getroosten om een foto te nemen. Zeer zware professionele fout was het om nog geen foto van de jarige (onze leider) te nemen. Onvergefelijk!!! Ten tweede een niet aanvalspact sluiten met de ex bionische man, zoiets doe je niet Ik zal maar weer over mijn hart strijken en hem niet verder de grond in boren, alhoewel het idee is niet zo slecht.
Goed aan het wandelen dan, De trein richting Namen is de trein der vertraging. Maar de god van de Tec bus was met ons. De brave borst was blijven wachten op onze bende en een bende scholieren uit het Brusselse, zij waren op zoek naar de natuur in al zijn vormen, dixit Jack en Rusell. Resultaat op tijd en stond aan de wandeltrip begonnen en een ernstige hormonen opstoot bij ons duo. Weer een wandeling uit het doosje, een portie weidenland, dennen bossen, machtige schone rechte beuken. afgewisseld met krom gevlochten stoere eiken. Een overvloed aan beekjes met net iets te veel aan water, niet doorwaadbaar. Vijvers en meertjes, de water kiekens onder ons hadden ook hun dagje. Stappen op een snuifje asfalt, een beetje grind met een nette portie modder om onze schoenen niet te laten uitdrogen.
Dan uiteindelijk treintje op, treintje af! Aan tafel,om uit volle borst te zingen opdat onze leider en grote voorbeeld nog lang mag leven! Annie let op uw bedgenoot, er was sprake van een overeenkomst om samen met de waardin iets te gaan beginnen. Je weet wel weinig woorden kunnen veel zeggen.
Voila, het zit er weer op, nog vier keer slapen en we zijn weer op pad, laat de zon dan maar al schijnen.
Herman