Aubel – Land van Herve – Val Dieu – Visè

Uitnodiging:

Hier zijn we weer met woensdag beter weer..Hoera.

Naar jaarlijkse gewoonte stappen we woensdag door het "Land van Herve" met haar golvende weilanden vol grazend vee en veel fruitgaarden in volle bloesem.
Normaal doen we dit van Aubel naar Visè via St Jean Sart, Ab.de Val Dieu, Mortroux en Dalhem. Kunnen ook starten in Battice en zo naar Val Dieu stappen (20 minuten minder bus) beslissen doen we op den I.C. van Oostende naar Eupen samen met ons voltallig gezelschap.

Stafkaarten : dezelfde als verleden week 42/ 3.4 en 34/ 7.8 alsook de wandelkaart "Land van Herve"
Treinuren : met den dubbeldekker (vertrek St.Niklaas om 06.29u) naar Brussel noord en vervolgens richting Eupen (vertrek Bru Nd om 08.06u)

Tot woensdagmorgen, Hilaire


Relaas der feiten:

Hoe kan een mens zo genieten van ’t buiten zijn in de natuur..wij dus. ’t Moeten niet altijd de “echte Ardennen” zijn, kunnen ook met volle teugen genieten van minder harde tochten in de grote wouden van Luxemburg. Verleden week was er de lentetrip van Visè naar Aubel door de “Voerstreek”, nu vertrokken in Aubel om zo door het “Land van Herve” naar Visè te stappen. Niets ontgaat ons, zijn het nu frisse lentebloemen, vlugge vossen of trage wijngaardslakken, wij hebben het allemaal gezien en liefst vastgelegd op foto, met dank aan die mannen met hun “bakske” in aanslag.

Aubel – Land van Herve – Val Dieu – Visè.

Relaas van de tocht:
Met negenen van de tec-bus te Aubel om 10.25u, het propere centrum verlaten om gans de dag westwaarts te trekken. Uit de beekvallei “La Bel” naar de door ons genoemde “Wijngaardslakkendreef”. Er waren er weerom veel maar door de koude temperatuur nog niet massaal op zoek naar hun paringsgenoot. Verder langs “Chap. St. Anne” naar het gehucht Saint-Jean-Sart, daarbij de beek “La Bel” niet uit het oog verliezend om deze aan de oude watermolen van Val-Dieu in de grotere “La berwinne” te zien uitmonden. Tijd zat om alles dat bij de Abdij hoort te gaan verkennen en onze boterhamdoos aan te vallen. Abdij- Basiliek- Brouwerij- Kaasfabriek- en Maalderij, alles in de groene “Berwinne- vallei”. Wij verder door het zoveelste smal hekje, omhoog in een weide met bloeiende hoogstammen zo naar het gehucht Mauhin om vandaar verder te trekken naar het “Bois de Mortroux”. Eens iets nieuw uitgezocht- gevonden en goedgekeurd. Onder het bos ons laten afzakken naar de beekvallei “Rau d’Asse”, dit kronkelend watertje gevolgd om zo aan de andere kant van de beek het “bois de Mortroux” in te duikelen. Altijd sympathiek zo een fel meanderend water volgen, dit tot het dorp Mortroux waar het water opgenomen werd door de “La Berwinne”. Je kunt het zo raden, ’t riviertje links en rechts gevolgd in ’t spoor van roestende rails welke ons het dorp Dalhem deden binnenstomen..akke, akke, tuut tuut..met negen wagonnetjes. Nog maar eens door frisgroene weilanden vol gele bloemen in ’t zicht van “Chateau et ferme de Cronwé” “Rau la berwinne” te verlaten om een laatste en fors klimmetje te doen richting eindpunt Visè. (La Berwinne” vloeit verder in een bocht om Visè, zo via Berneau en Moelingen om aan de grens met Nl. in de Maas uit te monden). Zolang mogelijk het groen/bos blijven volgen om aan ’t station van Visè/Wezet te eindigen.
Een paar weetjes :
- Land van Herve = wallenlandschap met hagen en boomgaarden = zijn Hervekaas, zijn Appel- en Perenstroop.
- Abdij Val-Dieu = gesticht in 1216 = Cisterciënzerabdij.
Tot volgende oproep en geniet van foto’s en commentaar, Hilaire


Nabeschouwing I:
Hoi spoor(s)trippers.

Oef eindelijk eens treinen die niet afgeschaft of in vertraging zijn, dus daarover geen klachten deze keer.
In Brussel op de trein richting Verviers ons Francientje proficiat gewenst met haar geboortedag reeds zovele jaren geleden(ik zeg niet hoeveel),dat alles in het vooruitzicht van de tractatie die ze zou geven bij de aprés met de godendrank. Enfin met de trein naar Verviers en dan de bus op naar Aubel om daar de wandeling aan te vatten. Alle trippers goedgezind aan de wandeling begonnen met het oog op de aprés zoals vermeld hierboven. Een trip in tegenovergestelde richting van vorige week maar dan wel langs andere wegen. Tijdens de wandeling veel wijngaardslakken gespot ook veel veldbloementjes zoals "fleur de pipi" en "fleur du clé". Komt er zelfs bij dat we ons lunchpakket kunnen nuttigen hebben aan een tafel en stoelen aan de abdij van Val Dieu waardoor de dames in het gezelschap hebben kunnen gebruik maken van een deftig toilet wat niet zo vanzelfsprekend is tijdens onze trips het werd geprezen door ieder je voelde dat. Moet wel gezegd dat de T4 met het kaartlezen hij....er nog niet veel van bakt, het is bedroevend zoals destijds met de V3 die er nu nog altijd niet veel van terechtbrengt.
Wij dus met zijn allen in Visé aangekomen voor de je weet wel hé. De 1ste kroeg was de ORVAL aan 3,70 euro wat niet genoeg was volgens de GG en dus een drankhuis gezocht en gevonden waar de godendrank aan 4 euro werd geserveerd tot grote blijdschap van hem (GG) omdat de 1ste toch voor Francientje was.
Achteraf iedereen toch tevreden op de trein huiswaarts gestapt.

Geniet van de foto's en tot volgende trip.
IKKE William



Nabeschouwing II:

Zoef, zoef de weken vliegen voorbij, de stapdagen worden gelukkig langer (langer licht). Niemand weet of kan zeggen wanneer het nu warmer en zonnig zal worden. Maar beste spoortrippers, voorwaar ik zeg u, het zal zomer worden!
Bon, met de treinen verliep alles op wieltjes, zoals het hoort. De bus kwam en wij mee op weg naar Aubel. Van de bus en het plein over, volgen tot aan de splitsing, rechts aanhouden en vandaar kon je de grote slakken al over de paden horen schuiven, ze wisten dat we kwamen en ze stellen dat op prijs. Ze komen dan ook uit hun huisje om te kijken wie er dit jaar allemaal bij is. Eric de sloeber moest een jong geluk vertrappelen. Zogezegd per ongeluk! Hij zal in zijn volgend leven terugkomen als een naaktslak zonder huisje. Mijn zoutvat staat al klaar.
Zoals naar jaarlijkse gewoonte gaan we onder het afdak bij de paters onze boterhammetjes eten. Fijne pitstopplaats. Uit de vallei klimmen, het is één van de stukken die iedereen met twee voeten eens moet doen, heel mooi. Daarna volgde een nieuw stuk, een slingerend modderpad op en af naast een beekje zonder rechte lijn. Een mooi stukje natuur waarvoor mijn schoenen vuil mogen worden. Dan nog één “rechte lijn” naar de eindstreep. En dit alles zonder een druppel regen. Je moet het doen elke week opnieuw.
Ik acht het mijn plicht om de aandachtige lezers (zijn hier andere?) opmerkzaam te maken op het feit dat onze PG de tweede in lijn, weer eens opmerkingen moet maken over het kaartlezen van T4 (Tijdelijke vierde(Eric dus, de slakkentrapper)) en mijzelf V3. Hij vergeet er bij te vermelden, dat de beste leerling maar kan leren wat zijn leraar hem bied! Dat wij dus zo goed niet zijn is wel zijn fout, hij moet het ons maar goed leren de piepo. Eén positief punt, volgende week kan hij niet mee, hij moet mee met zijn Gody, Hij zal dan heel wat minder noten op zijn zang hebben, den bietskoemer.
Dus alles wel beschouwd, het zal genieten worden volgende week. Gody hou hem aan de lijn, ik bedoel wel de korte!

Herman