La Roche - en - Ardenne / Ourthe / Rendeux

Uitnodiging:



Ondernemend zijn, uit je luie zetel komen, de herfst is in ’t Land…wij gaan het bewonderen in al zijn vormen en kleuren. Vanaf dinsdag spannen ze weer een hogedrukgebied boven ons zodat het overwegend droog en zonnig zal zijn.
We gaan eens een kant uit waar we normaal niet komen, starten in la Roche en Ardenne aan de Ourthe. Het is eens leuk om onbekende nieuwe paadjes te bewandelen ten noorden van deze toeristische plek waar een enorm uitgestrekt gemengd woud opdoemt. Hebben heel goede ervaringen met de TEC, laten ons deze keer bussen van Marloie naar La Roche. Met onze rugzak vol goesting en andere lekkere dingen stappen we door het “Bois de la Roche” en “Le Grand Bois” (langs het groot kerkhof – noordelijk richting “Anc. fme Hennet”, de kapel en aan kp.77 de N.89 oversteken) Bevinden ons dan al geruime tijd 300m. hoger dan hartje La Roche maar blijven nu wel vele kilometers flirten met de 500m hoogtelijn . Gaan tot tegen het open weiland waar we het dorp Dochamps zien liggen, draaien in een grote bocht naar links (westen) langs het gehucht Laidprangeleux door het “Bois Mayâ”. Zakken daar voergoed onder de 500m om al dalend vele mooie dieptezichten te aanschouwen in de Ourthe-vallei. Eindigen doen we (in overleg met de bende) met onze voeten in de Ourthe te Marcourt of Rendeux langs de N833, dit is de baan welke de Tec-bus volgt komende van La Roche naar het station Melreux-Hotton. (Spijtig dat Willytje er niet bij is, die weet daar de goede kroegen zijn, heeft er nachten doorgebracht met ons bijdrage).
Nuttige info : stafkaarten 55 / 5.6 en indien in bezit 60/1.2 (enkel start) Wie een wandelkaart van de streek La Roche heeft, breng ze mee. Voor ’t geval het ’s morgens misloopt 54 / 7.8.
Treinuren: Met den dubbeldekker vanuit St Niklaas vertrek om 06.29u naar Brussel-Noord en vervolgens met den Vauban om 07.42u naar Marloie waar we overstappen op de Tec lijn 15 van Marloie naar La Roche met aankomst om 09.53u.
Zorg dat je er bij bent – Gij komt toch ook, tot woensdag, nog een aangename zondag, Hilaire



Relaas der feiten:
27 oktober 2010


Aangenaam verrast bij mijn opstap te Sinaai, vandaag met acht op pad. Zoveel klienten…die moet je verdienen!!. Had daarom nog eens mijn best gedaan om er een aangename stapdag van te maken, uren voorbereiding om iets dat nieuw was toch te laten lukken, tweemaal Tec-bus (weliswaar een toeristische trip) ’s morgens van Marloie naar La Roche en op het einde van Rendeux naar Melruex-Hotton…je kunt er je uurwerk op gelijk zetten. En dan nog “chanche” met het weer, geen regen bij een goede gevoelstemperatuur, als je op de foto’s van onze Jacky en William iemand met een poncho aan opmerkt, nee…’t is geen halve gare maar onze Michel die z’n nieuw aangekocht camouflagepak wilde “showen”…ook zonder neerslag. Ook noemenswaard, goed weggestoken maar gevonden, het beverdorp. Onze ogen uitgekeken bij de structuur van hun dammen en burchten..super leerrijk. Zelfs onze zo kritische “achterban” konden niets negatiefs vinden woensdag (of er is geen samenzwering meer).

La Roche - en - Ardenne / Ourthe / Rendeux

Relaas van de tocht: Om 10 u ons laten afzetten in het centrum van het toeristische La Roche- en- Ardenne, ingesloten in een grote meander van de Ourthe, fel klimmend aan onze uitstap begonnen, eerst naar het grote kerkhof aan de voet van “Hé de Harzé”, dit is de stijloplopende kam boven het gehucht Harzé welke gelegen is binnen de Ourthebocht. Rood aangeslagen en diepademend door het “bois de la Roche” en “Le Grand Bois”, intussen bevonden we ons driehonderd meters hoger dan onze start. Steeds noordwaarts, langs “Anc. fme Hennet, naar het vergane kapelletje aan de kp 77 van de N 89 (La Roche – Samrée). Flirtend met de 500m hoogtelijn, eerst nog wat richting het dorp Dochamps om dan 90° westwaarts te draaien naar het loofbos van “Queue du Veau”. Daar een goed plekje gezocht op een bemoste houtstapel om onze boterhammen op te peuzelen, beschut tegen de wind met de zon welke af en toe doorpriemde. En of het gesmaakt heeft…op deze prachtige herfstdag met zulk een goed weer beseften we maar al te goed dat we weer eens met gelukkigen waren…je mag het weten…geroddeld over de afwezigen. Terug de rugzak opgebonden, nu onder het “bois Mayâ” door, goed dalend voorgoed de kam verlaten en gaan zoeken naar de beek “Rau de la Mayâ”, in de brede bedding van deze waterloop aangenaam verrast door een “beverkolonie”. (met bewondering er in alle stilte langsgelopen). Verder langs “Rau de Maladrie” om opnieuw, wel voor het laatst vandaag, te stijgen naar de open vlakte van “Sur le Hé” van waaruit een mooi uitzicht op Marcourt en Marcoury, zelfs de witte vlek van “Chap. St- Thibaut” midden de herfstkleuren was te zien. (waarvan akte) De laatste drie kilometers steeds naar beneden, langs het “bois Del Coré” naar het arboretum en “Anc. Moulin de Bardonwé” om ons onderstel proper te maken aan de Ourthe. Het brugje over om aan de N833 te Rendeux onze tocht af te sluiten en de Tec-bus te nemen naar het station Melreux-Hotton.
Nog eens nagenoten bij ons aller Gislaine, rechtover het stationnetje van Melreux, een bruine kroeg maar “O Zo lekkere Oude Orval” DAARVOOR DOEN WE HET!! Gislaine heeft als versnapering bij de drank altijd een verrassing..ook nu weer lekker afsmakend…hoe lang nog? ’t Meisje is een dagje ouder aan ’t worden.
Het begon al goed bij de eerste “Drink” ons aangeboden door onze jarige William…voorzichtig onze crèmevolle coupe in de hoogte gestoken om hem (Hij die ons leerde Orval drinken) uitbundig te feliciteren, hem 10 jaar lang in goede gezondheid met tram 6 te laten meereizen. Hiep..hiep..hiep..hoera.
Een aangenaam toemaatje van het thuisfront: van onzen Dany een tf-je met de blijde boodschap dat ze nog eens grootouder zijn geworden, hun dochter en schoonzoon hebben er een zoontje bij, Wout…Hoera….nieuw leven en wij worden oud. Tot de volgende oproep, Hilaire.



Nabeschouwing:


Het is waar ik beken, de woensdag is de dag der dagen. Er zijn zelfs actieve collega's die, als ze hun batterijen eens moeten opladen via steekpenningen (aan de leider) te weten komen waar wanneer en hoe ze kunnen meeraken. Er is zelfs al een tuinkabouter bij welke stiekem in mijn rugzak meegeraakt is. Volgende keer pak ik zijn pinnemuts af. De pieppo! Nog een geluk dat hij een lieve echtgenote heeft (welke ik bij deze ook groet).
Vooruit maar de reis was voorspoedig, prima werk van onze collega's, doe zo verder en stort op regelmatige tijden uw sociale bijdrage (voor ons pensioen).
Parkoers bespreking op de trein was een fluitje van een cent. Het zat allemaal al vast in het koppeke van onze leider, en wij zagen (zeggen) dat het goed was.
Heb je hem bezig gezien met zijn rolletje op platte banden en zijn overjaarse kaarten. Zelfs onze actieve vrienden kijken dan met open mond. Bah, geen woorden aan vuil maken. Bah!
Maar dan en het moet gezegd, de ontdekking van de dag. een bevercolonie, niet te geloven, iedereen in extase!
Maar hier even over nagedacht, hij was al gans de dag onrustig, van in de trein al hij moest en zou een doorsteekje wagen naar de beek “Rau de la Mayâ”. Daar aangekomen werden ook zijn ogen groot! Zijn verlangen om dichterbij te gaan te sterk we moesten hem tegenhouden...
Als ik er nu nuchter (jawel, hihi) over nadenk, ik ben vrijwel zeker dat hij in zijn volgend leven terugkomt als "bever".

Denk met mij even mee:
Bevers hebben een grote lange staart, daar droomt hij al heel zijn leven van.
Hij is zot van het andere geslacht, die zijn er in overvloed in zo'n kolonie.
Hij is zot van drank in al zijn vormen, dat is er in overvloed in z'on kolonie.
Hij speelt graag baas, werkt niet graag, en kan het goed uitleggen.
En ten laatste zijn tweede in bevel is een onbetrouwbaar individu en dat is in z'on kolonie ook zo. Dus!
Moraal van het verhaal, laat die beestjes met rust, ze hebben lange tanden, alleen de tweede in bevel (te herkennen omdat hij altijd in zijn velletje loopt) moogt ge vangen en opzetten. Dat is beter voor de rust in de groep.
De groeten, ik ga er nog eentje knippen.