Hamoir – Ourthe – Barvaux.

Uitnodiging:

Je zult zeker mijn berichten van eerder op de dag al gelezen hebben, gaan woensdag op stap zonder een verplaatsing met een tec-bus.

Al een tijdje geleden dat we de treinhaltes langs de Ourthe tussen Barvaux en Hamoir af - of opgestapt zijn, te weten, Barvaux, Bomal, Sy en Hamoir.

Nemen drie stafkaarten mee: 49/ 5.6 - 55/ 1.2 en 55/ 5.6 + wandelkaart.

'k Zal er al een paar mooie tochten uitzoeken en deze woensdagmorgen ter goedkeuring voorleggen aan mijn Adjuncten.

Nu gauw nog de treinuren: Met de dubbeldekker naar Brussel Noord (vertrek St Niklaas om 06.29u) vervolgens met den E.C. Vauban vanuit Bru Nd (vertrek om 07.42u) naar Marloie om daar de aansluitingstrein te nemen naar onze startplaats (ter informatie: Karel vermeld bestemming Hamoir)

Tot woensdagmorgen, 't zou een beetje kunnen druppelen maar niet veel, Hilaire


Relaas der feiten:
07 december 2011

Ons laten uitwaaien boven op de kammen van de Ourthe. Open veld als we uit de beboste valleien klauterden met meestal 360° vergezichten, in het zonlicht maar met een strakke wind die ons gezicht geselde tot een gezonde rode kleur. Weer geen spatje regen maar dat wisten we al, daarom was het woensdag. Door de neerslag van de voorbije dagen komen de modderige en glibberige paadjes eraan.

Hamoir – Ourthe – Barvaux.

Relaas van de tocht:
Het L- treintje genomen op de lijn Marloie – Liège, volgt de vallei van de Ourthe, afgestapt te Hamoir om aldaar te starten. Langs de “Rive Gauche” van deze mooie rivier tot het beekje “Le Néblon”, daar de grote waterloop verlaten om de beek te volgen om een beetje verder de beboste steile wand van “Hé de la Crête” op te klimmen richting het gehucht Hermanne. Daar boven op de kam voor het eerst de felle windstoten gevoeld (5 à 6 Beaufort). Bij ons komt na omhoog steeds omlaag, verder via de kleine woonkern Bergerie en Petit Houmart naar de diepte aan het sympathiek klein beekje “rau de Nansenioute” met zijn watervalletje en vervallen “Ancien Moulin” (spijtig). In dit mooi groen valleitje onze boterhammen opgegeten tussen het boerenvee in de veldschuur, op ons plaats dus (willen onze boerenafkomst niet verloochenen). Kunnen het niet altijd passen, deze keer met een rond buikje (sommigen onder ons moeten daarom niet gegeten hebben), terug naar boven om nogmaals in dit stralend weer van de panorama’s te genieten (getuige de foto’s van onzen Danny, Etienne en William) Vanaf nu immer zuiderwaarts, scherend langs het dorp Tohogne, naar de “Thier des Vieilles Forges” verder naar “Croix de Herbert” en zo naar “Six Bonniers”. Niet afzakken naar Bomal maar weer het bos in om af te dalen naar een prachtige meander van de Ourthe onder Tohogne. Eens uitgerust en beslist om toch nog eens moeilijke paadjes op te zoeken met als gevolg een steile klim naar “Rocher de Glawan”. DAARVOOR DOEN WE HET !! Voorzichtig en behoedzaam terug naar beneden (per koppel) om de laatste twee kilometers langs de fors gewassen rivier het grote toeristische dorp Barvaux te bereiken. Aan de oevers het zware maar knappe knaagwerk van de bevers bewonderd.
Met ons elven een sfeervolle en prachtig ingerichte Taverne bezocht, rechtover de kerk. Ons eerste vol Orvalglas geklonken op de traktatie bij de verjaardag van onze Frans.. 3 x hiep, hiep, hiep, Hoera. Na het dorstlessen tevreden naar huis, uitrustend en relaxend in de warme treinen. Tot volgende oproep, als alles normaal verloopt van de Hoge venen naar Malmedy, Hilaire


Nabeschouwing I:
Hoi mannekens

Eindelijk tijd ,het leven van een gepensioneerde is druk, druk, druk het is niet te onderschatten .
Dit terloops, nu over de wandeling van gisteren .
Drie vaste waarden waren er niet bij, den Tony ( DGV )en zijn eega en de kasteelheer ( KH ) die bij de opbouw van zijn optrekje, met al die stenen die hij heeft mee gebracht uit D'ardennen, het nodig acht om zijn nederzetting te moeten schilderen.
De trip zelf was zoals gewoonlijk meesterlijk georkestreerd door de GG wel bijgestaan door zijn eerste adjunct ( vergeet die andere want die bakt er toch niet veel van ) om alles in goede banen te leiden. Mooie trip en voor de tijd van het jaar prachtig weer dus geen regen en een streepje zon, leuk gezelschap op de V3 na. Hij moest en zou weer stenen en takken in andermans ransel deponeren.
Waar haalt hij het vandaan? Het is hem te vergeven want hij weet niet beter. Onze afsluiter was wel een meenemertje zo willen we ze altijd wel meemaken.

Geniet van de foto's en tot volgende trip.

WILLIAM


Nabeschouwing II:

Alles goed gelezen, maar niet goedgekeurd! Wat hierna volgt is het enige en echte relaas der feiten.
Eerst en vooral is er onze ex bionische man. Wegens een niet nader te beschrijven rugzak misdaad (omdat het zo wreed en onrechtvaardig was)tegen de leider vervloekte onze GG hem en zijn nageslacht tot in de zevende generatie (persoonlijk vond ik acht beter). De leider spuwde vuur, beloofde er gebraden hansworst van te maken, en de ex varkenskweker te voeren aan de everzwijnen en dan nog bloedige wraak te nemen op de rest van de familie. Hij moet nog veel leren, liet zich inpakken en naaien door de mooiprater, maar zonder spanning. Maar niet getreurd ik zal hem helpen, de deugniet is bij deze opgeschreven samen met de PG zullen zij ten onder gaan.
Je geloofd niet wat je ziet, bekijk de foto’s van deze week met iets meer aandacht en je zal zien dat de hierboven vermelde sloeber en deugniet, de ex bionische man, onze leider tracht binnen te doen en te misleiden met zijn linkerhand, terwijl hij enige foto’s later zich duidelijk met zijn eigen echtgenote wil verzoenen (letterlijk) met dat feit en haar tegen zijn ribbenkast trekt. Maar dat dan wel met zijn rechterhand! Nadat hij haar zogezegd de helling heeft afgeholpen. Bah, bah, bah wel dat ik er een stokske heb tussen gestoken.
Ook onze leider heb ik moeten helpen met een stokske, want hij liet zich in tweede instantie helpen door die PG, zie de foto’s weer! Nog wel dat ik zijn vuile spelletje doorzie en regelmatig tussenkom met heilige stokskes, en speciale genotskeien. Ze zouden dankbaar moeten zijn de onverlaten!
Even op adem komen voor ik mij te ver laat meevoeren door mijn emoties en mijn gevoelige natuur.
De wandeling was af, de treinen hielpen ons aan een bus welke we gingen vermijden (te moeilijk om uit te leggen). Het ging omhoog en omlaag, een beetje naar links, maar meer naar rechts. We konden onze boterhammen verslinden bij de koeien, lekker buiten maar ook binnen (te moeilijk om uit te leggen). Er was geen regen en de sfeer was goed, het was niet te koud en ook niet te warm. We kwamen de werken tegen van een beverkolonie en zagen dat het goed was. Moesten de openbare werken aan deze beesten over gelaten worden, het zou vooruitgaan. En er was een bistro lekker warm met een bediening waar sommigen van gingen dromen, de drank was in orde en we mochten Frans geluk wensen. Waarna Frans (hij weze geprezen) onze rekening verkleinde.
Het afscheid te Brussel was snel en in een wip over. Moge al onze verdere stapdagen zo verder gaan.
De groeten en tot stapgenoegen en doe niks wat ik niet zou doen, of kom het mij eerst zeggen.

Herman