Trooz - Forêt - Nessonvaux - Pepinster

Uitnodiging:


Moeilijke beslissing om de gepaste windrichting te kiezen, heb dan uiteindelijk na lang aarzelen op het Oosten getipt. Zouden nog eens starten in Trooz op de omnibuslijn van Liège Gm naar Verviers Central. Als het een regendag is zoeken we daar de bossen op en bij droog weer begeven we ons meer ten noorden van de Vesder, langs de gehuchten Forêt en Vaux-sous-Olne om te eindigen aan het station Pepinster. Met de stafkaart 42 / 7.8 hebben we genoeg.
Zien jullie het al gebeuren, een paar maal uit de Vesder-vallei klauteren langs de besneeuwde paadjes, DAARVOOR DOEN WE HET !!
Heb ook rekening gehouden met mogelijke treinvertragingen en andere problemen bij "het spoor" en daarom gekozen voor een ruime overstaptijd tussen de aansluittreinen. Zeker spelen op dagen met winters karakter.

Vertrek met "den dubbeldekker" te St niklaas om 06.30u rechtstreeks naar Brussel noord en daar om 08.06u met den I.C.van Oostende - Eupen tot Luik Gm. Vervolgens met de L-trein, vertrek om 09.18u naar het station Trooz. 'S avonds vertekken we terug vanuit Pepinster.

Soigneer jullie, lui wordt je vanzelf, daarvoor moet je niet uit je zetel komen !! Hilaire, Veel goeie moed aan degenen uit ons clubje welke met gezondheids- of andere zorgen zitten, sterkte, het komt wel goed !!



Relaas der feiten:
03 februari 2010


Het is geen schrale troost om te starten in Trooz, alles is er voorhanden en -voeten om er een toffe stapdag van te maken, links en rechts als je uit de Vesder-vallei wil is het immer goed klimmen geblazen en de kammetjes volgen elkander vlug op.
Het weer, de laag verse sneeuw het was er weliswaar een papje aan ’t worden ten gevolge van een paar graden boven het vriespunt, dit zonder zon waardoor de vergezichten niet op hun schoonste waren. Onze beeldschieters Etienne, Jacky en William hebben toch hun best gedaan om het zo mooi mogelijk weer te geven. Vandaag op stap met zevenen, drie kaartlezers, drie fototrekkers (William met dubbele functie) en ons Francine die het allemaal goedkeurend ondergaat, en een gecamoufleerde achterloper die maakt dat hij op het gepaste moment in beeld is.

Relaas van de tocht: Vroeg begonnen, veel gewonnen, zeker nu het parcours er bijlag om geen vijf per/uur te halen. Op stap om 09.35u, de Vesdre over, achter het “Chateau de la Fenderie” zigzaggend omhoog het bos in om steeds klimmend, nu door de weilanden, “den dries” van het dorpje Forêt te bereiken. Even halt gehouden aan het “monument WO II” herdenkende het bloedbad dat de Duitsers hadden aangericht op 6 september 1944. Deze tragedie had plaats in het “Chateau de Forêt” met vele burgers en verzetstrijders als slachtoffers. Nu het dorpsplein over, langs de geklasseerde “Eglise Sainte Catherine”, spijtig genoeg gesloten. Vandaar langs een mooi “landschapspad”, door kleine valleitjes en de beek “rau La Magne” naar het gehuchtje Saint – Hadelin met het gelijknamige kleine kerkje, gebouwd op een uitstekende rotsformatie. Ter plaatse geen gepaste foto’s kunnen schieten omdat er een uitvaartplechtigheid plaats vond. Van een schilderachtig dorpje naar een rommelig, pover en vuil ander dorp Nessonvaux via “Croix Renard” om ons nadien te laten vallen in de Vesder-vallei. Gauw door dit vieze dorpje gestapt, de spoorwegpasserelle over om aan de tweede zware klim van de dag te beginnen naar de woonkern Trasenter, passeren langs “Domaine de Colonhé”, vroeger een vakantiehuis van R.T.T, nu een asielcentrum. Wij waren al lang boven vóór ons twee achterblijvers aansloten. Nu even Michel aan “t woord laten, viel er een negerin uit het “Centrum” pardoes op haar kont en was zijn vriend Jacky er vlug bij om zijn armen rond haar weelderige boezem te slaan en haar zo op te tillen (kan niet goed zijn voor zijn zere rug). Wij verder door dit gehucht, nu in alle voorzichtigheid en onze tijd nemend om een steile glibberige afdaling tot een goed einde te brengen, beloond met een prachtig uitzicht langs de meanders van de Vesder met zijn vier spoorwegbruggen op korte afstand en langs de overkant het hoger gelegen Goffontaine en het nog veel hogere Cornesse. De laatste vijf kilometers naar Pepinster, steeds golvend, op en af en nooit ver van de rivier en de spoorlijn 37 Luik –Verviers. Even “dag” gaan zeggen aan ons “ezelskolonie” (kenden ons nog van drie weken geleden), langs de rand van “bois de Fraipont” en “bois de Tancrèmont” passeerden ons nog de beek “Rau du Fond des trois bois” en “Chateau des Mazures” om zo binnen te vallen in Pepinster. Met de gedachte dat we minder kilometers hadden afgelegd, toch voldaan en tamelijk moe gezien het sterk heuvelachtig en besneeuwde terrein.

Gezien het vroege vertrekuur ’s morgens, genoeg tijd over om bij de goedlachse cafébazin in alle “contentement” onze bolle glazen en versnaperingen te ledigen.
Doe nu al een oproep voor de “clubuitstap” binnen twee weken (woensdag 17 feb. krokusverlof), mogen jullie zeker niet missen, zal er iets goed uitkiezen, Hilaire



Nabeschouwing:


Zondagmiddag, het uur van de waarheid, bejubeld door de onschuldigen van geest, gevreesd door boosaards en zondaars. Ik blijf onpartijdig en ben uiteraard ook onschuldig.
Gaan stappen in de sneeuw, velen blijven dan juist thuis om niks te breken.
Verstandig!
Gaan stappen in de omgeving van de Vesder in de sneeuw?
Moorddadig, ik denk dat de grote goeroe zijn groep stappers wil minimaliseren.
Slippend en schuivend soms in contact met moeder aarde, zoals het hoort. Eigen schuld dikke bult, moet maar thuis blijven achter de stoof in mijne luie zetel, wat zou daar mis mee zijn?
En dan als kers op de taart een uitnodiging om binnen veertien dagen ook alle onschuldigen mee te lokken! Je moet niet goed in het hoofd zijn om dat te doen. Beter zou zijn je een luie zetel bijkopen, mij uitnodigen, en samen lui zetelen. Zoals het spreekwoord zegt "samen lui is aangenamer dan alleen".
Moest ge in de verleiding komen om er een Orvalleke en een toastje met zalm bij te presenteren, voor mij niet gelaten!
Vooruit maar mijn liedje is uit, het is tijd om een gepaste versnapering te offreren aan mijn geliefde. Moge de god van de liefde uw ingewanden gloeiend heet stoken.
Tot wederhoren.