Van Gendron-Celles naar Houyet

Uitnodiging:

Hallo vrienden wandelaars

Omdat de grote Goeroe niet mee kan (of mag) zal ik noodgedwongen de trip begeleiden.
Zoals afgesproken vorige woensdag zou ik van
Gendron - Celles naar Houyet willen wandelen ( omwille van wandeling met de wandelclub ) om het parkours nog eens
te verkennen.
Wie durft het aan om mee te stappen ?
Vertrek St-Niklaas om 6u30 met dubbeldekker,
in Brussel om 7u42 met de geliefkoosde trein (Vouban )van onze frontman en leider de grote Goeroe.
Hopelijk komen we in Namen op uur aan om de trein naar Gendron -Celles te nemen.
Parkoers leg ik aan de 2de adjunkt uit op trein waar hij met
zijn meterken de afstand kan berekenen (wij kunnen daar dan weer eens hartelijk om lachen met zijn resultaten ).

Tot woensdag

William
1ste adjunkt

Oeps vergeten Hermanus

De kaarten die je nodig hebt voor de wandeling van woensdagzijn
53/7-8
54/5-6
59/1-2
met andere woorden dezelfde als vorige week.

grtjs



Relaas der feiten:
09 juni 2010



Het is telkens even wennen, als ons lichtend pad verstek laat, beter gezegd, hem verstopt achter moeders rok!
Maar geloof het of niet ik heb hem gemist!
Even in het kort, ik was de ganse dag de kop van jut voor een bende apen zonder leiding gevende gorilla welke hen op hun terechte plaats (achteraan) kon wijzen.
Je zorgt ervoor dat de heren een luxe plaats hebben op zijn trein.
Hun wijze van appreciëren: ze pikken uw kaarten, zorgen ervoor dat de rugzak (loodzwaar) van kabouter Guido op uw gevoelige delen (zij hebben hun deel nu wel gehad) valt!
Onderweg een speeltuig gevonden (zwart spuitbusje) even op voetballen, lukt niet zo goed, Danny onderzoekt, krijgt het spel aan het spuiten, ikke ook eens proberen, deugniet van een 1ste eigenlijk tweede in bevel loopt tien stappen voor mij, ikke spuit, lukt aardig , mooie stofwolk, de wind speelt niet mee, alles in eigen gezicht!
Vrouwtje loopt twee passen achter mij (zoals het hoort volgens de Koran), krijgt overschotje van wolkje in het gezicht en begint plots vreselijke dingen tegen mij te roepen! Echt wrede dingen!
Danny ook speelvogel krijgt ook drie druppels in zijne snoet. Toffe gast kent alles van pepperspay blijkbaar (raar verleden denk ik). Hij helpt het geïmmobiliseerd koppel met spoelen van de ogen!
Daar bovenop bijna gans de dag in regen! En ten laatste, de grote botinnewas, zoals voorgeschreven door hem. Een misstap te meer en één voet in de Lesse.
Voorwaar, ik verklaar hierbij iets teveel water op één dag.
Het was blijkbaar mijn dagje niet!!!

Relaas van de wandeling:
09 juni 2010

Klokvaste treinen, alle aansluitingen op tijd, maar het werd donkerder en donkerder, capes aan, capes aan!
Starten te Gendron-Celles, Michel werp al passerend een blik je weet maar nooit, deze zaak gesloten tot 17 juni, ze moesten blijkbaar bekomen van ons bezoek vorige week.
Onder het spoor door, voor het water het pad volgen naast de Lesse (Michel vergeet waar de tattoo’s stonden en zingt bijna).
Een kronkelend pad, hoog nat gras, natte netels, natte rotsen op, natte trapjes af (spekglad) kortom mooie natuurwandeling maar het moet het droog zijn.
Na een goed uur de Lesse voor La Lesse gelaten, verder via Gue L’Iwoigne (voorwaar hij begint te zingen). Onderweg onder een drietal sparrenbomen een droge plek gevonden.
Vanhier de spreuk: “Al regent het nog zo hard onder een spar wordt je niet nat”
En hup, wel vijf minuten langer dan anders (applaus op alle banken) we veren recht het is zowaar over! Verder op weg we kruisen nu Rau De Vesti ook dit water krijgt ons gezelschap (hij jodelt). Het spel begint vest aan vest uit, het regent wel het regent niet! Michel is in zijn element, water overal rond hem, het doet pijn aan mijn hart hem zo gelukkig te zien. Maar aan alles komt een einde onder de N94 door en even de N929 volgen, links af het grote “Plain du Bois d’Awagne” nu het bos der tranen genoemd. Kronkelend en strompelend naar en door de Fme de Harroy men heeft er iets knap van willen maken, maar men is blijkbaar ook gestopt voor het volledig af was. Nog even doorzetten. De oude maar lekker geasfalteerde spoorlijn op, nog even over La Lesse, geen ommetjes meer, recht naar Houyet.
Schoenen kuisen met het gekende gevolg, doorbijten, William begint lyrische verhalen te vertellen over eene deerne genaamd “Daphnee”. Een oude vos (koekoek) verleert zijn kuren niet!
Het moet gezegd het was een goede keuze, wel geen tattoo’s ook geen piercings zichtbaar maar Orval op tijd en stond, een minpunt, geen kaas enkel in het seizoen.
Ik wil het nog overdoen maar enkel als de zon schijnt!

Tot volgende week, zelfde plaats zelfde tijdstip, maar door de grote goeroe hemzelf, met heel waarschijnlijk censuur, de eerste driedaagse van de spoortrippers, er zijn nog plaatsen vrij!

Naar waarheid, gezien en meebeleefd!

Herman



Nabeschouwing:


Ligt een beetje moeilijk vandaag omdat ikzelf het relaas geschreven heb, deze keer. Zoals iedereen weet kan onze tijdelijke 1ste niet schrijven, hij heeft zelfs moeite met lezen, en toch blijf ik hem proberen helpen. Maar door zijn moeilijke jeugd, gevolgd door een nog moeilijker verder leven (voor Gody) weet hij zich nog steeds moeilijk te uiten laat staan te gedragen, hij is dus het prototype van een grote bitskoemer.

Doe ze allemaal de groeten van mij en doe niks wat William wel doet.