Uitnodiging:
Bestemming voor woensdag gewijzigd op aanvraag van Karel en Anita welke met hun wagen richting Hastière bollen en daarom, samen met ons, in de omgeving van Dinant wensen te stappen. Wie ben ik om dit te weigeren?..en daarbij, in de maand mei is het overal goed om te vertoeven. 'k Zal er iets sportiefs en sprankelend uitzoeken tussen Yvoir en Dinant of andersom (Stafkaart 53/ 3.4 en 53/ 7.8)
Beginnen met uit de Maasvallei te klimmen wat telkens weer mooie panorama's geeft. DAARVOOR DOEN WE HET !!
Treinuren : dubbeldekker (vertrek Fsn om 06.29u) naar Brussel Noord, aansluiting te Bru Nd om 07.42u (E.C.Vauban) tot Namur waar we een halfuurtje later (vertrek 09.17u) de trein nemen tot richting Yvoir/ Dinant.
Wees fit en uitgeslapen want na onze tocht zullen we nog moeten "vieren", tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
09 mei 2012
Even nagels bijten tot Namen, oef, toch nog onze aansluiting richting Dinant om af te stappen te Yvoir langs de boorden van de fel gewassen Maas.
Yvoir – Maasvallei – Bauche - Vallei van de Bocq – Evrehailles – Yvoir.
Relaas van de tocht:
Start aan de Maasoever te Yvoir om 09.40u. door het centrum mee met de spoorweg die parallel loopt met de brede stroom. Aan de sluis van “Fidevoye” onder de steile klimrotsen
van “rocher de Fau” om tussen de steenmassa een wegeltje steil omhoog te nemen naar het uitzichtpunt “le Calvaire”. Nu van de Maas weg, niet meer noordwaarts naar Godinne maar verder klimmend door een prachtig gemengd woud. Via het “bois de Godinne” naar de stokoude eik “Chêne à l’Image”, door het “bois Les Comognes” tot ons picknick plaats aan het M.F.(maison forestière) om zo in ’t droge ons boterhammetjes te kunnen opeten. Met volle maag en veel goesting terug op weg, bevonden ons nu tweehonderd meters boven “la Meuse” om nu honderd vijftig meters te zakken naar de vallei van “Le Bocq” door het “bois d’Anway”, even een ommetje tot tegen de woonkern van het dorpje Mont. Aan de begraafplaats draaiend terug tussen bos en veld naar de “ferme de Venatte” met een schitterend zicht op de Bocq- vallei en het diep ingesloten dorp Bauche. Genoeg tijd genomen om het dorpje door te stappen en even halt gehouden aan de oude watermolen
in werking. Hier kennen we onze weg als de zakken in ons (cinema)broek. Eerst nog een laatste felle klim uit de vallei van het zijriviertje, over “tienne du Taureau” om het volgende mooi en beschermd dorp in te wandelen, Evrehailles. Krijgen er niet genoeg van, rond het rustige dorpje, nog eens even binnen de poorten van het kasteel om een prentje te maken en zo via het “Res. Naturelle de Champalle” ons te laten afzakken naar Yvoir. Ook daar wij, spijtig genoeg niet allemaal, vol bewondering voor de prachtflora
boven op de “rotsen van Champalle”. Er waren er die rap rap over de glibberige rotswegeltjes huppelden om zo vlugger in de kroeg te zitten, geen namen noemen, zij die een ganse dag achteraan bengelen zijn wel de eersten in ’t café, geen oog voor de zeldzame bloemetjes maar wel oog voor ’t vrouwelijke schoon aan den toog.
Viering van de Jarigen: Tweemaal uit volle borst gezongen voor onze Etienne en Herman
, hebben hen veel “EER” aangedaan met te klinken en uitdrinken van de volle bolle glazen Orval.
Geniet na van de beeldjes ons geschonken door huize Etienne en William en probeer te lachen met de commentaar van de twee “leiders in opleiding”. Tot volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden spoortrippers.
Weeral miserie met de treinen. Vanuit Brussel met de nodige vertraging vertrokken om toch nog op tijd in Yvoir toe te komen. Daar wachtte de bionische man en zijnen onmiddellijke sjef ons op om de tocht met 13 trippers aan te vatten. Dus gestart om er een gezellige boel van te maken en dat is grotendeels gelukt op een paar kleine miskleuntjes na.
Vooreerst zoals ik heb vernomen tijdens de trip hebben mijn medestappers mij vorige week gemist, was het niet om mijzelf dan toch voor mijnen portrettentrekker zodanig zelf dat ze me zouden degraderen tot een onbenullige rang, van wandelvrienden gesproken zeg!!!
Moet wel gezegd zijn de V3 en de T3, zijn verbeterd met het kaartlezen alhoewel de T3 geen kaart in zijn handen had. Komt erbij dat ze dan nog gans de dag op mijn kap zitten de onverlaten. Het viel wel op dat er weinig fratsen zijn uitgehaald op enkele uitzonderingen na zoals de Guido(T2) die aan een hondenleidraad hing na de middagpauze. Tegenwoordig hebben we zelfs een voortrekker (voorloper, spoortrekker) Patje, die er danig de pees oplegt tot grote ergernis van Jack, hij moest op zijn tanden bijten om bij te blijven ook dankzij de steun van zijn boezemvriend en toeverlaat Russel. Maar de trip was heel mooi, af en toe een drupje nat maar wel met een frisgroen landschap.
En dan de tradionele afsluiter in Yvoir met 2 jarigen die er een lap op hebben gegeven tot groot jolijt van allen, hiep hiep hiep hoera voor Herman(V3) en Etienne, mogen ze nog vele jaren meegaan met de spoortrippers.
Geniet van de foto's en tot volgende trip.
IKKE William
Nabeschouwing II:
Hierboven veel aandacht voor zijn eigen persoontje vindt je niet? Hij met zijnen portrettentrekker, alsof we ook maar één goede gedachte aan hem besteed hebben. Voorwaar ik zeg u het is een Judas, ne pierewaaier, een niet te vertrouwen individu. Moeders past op uw dochters als hij in de omgeving is, hij wiegt ze in slaap met zijn zoetgevooisde stem! Het is maar enige maanden later dat ge met de gebakken peren zit.
Bon, de trip was nat en vochtig.
Nat: regelmatig een bui, je zag ze hangen en ze kwamen. Niks aan te doen het is de tijd van het jaar, alhoewel trop is teveel. Voor onze landbouwers vissers moeten worden moet het stoppen.
Vochtig: De tranen kwamen in mijn ogen bij het aanheffen van het “lang zal hij leven lied”. Alleen is er een duiveltje dat mij waarschuwde, dat het alleen maar voor de traktatie is dat de deugnieten mij een lang leven wensen.
Weer eens een fijn uitgebeende tocht, iets meer zon en het was uitstekend. Een leider met zoveel jaren dienst kun je nooit vervangen door een bietekwiet met een trektoestelmachieneapperaat. En er is dan nog niks om aan te trekken je moet op een knopke duwen. Pfffftt, de prutser.
Maar we leven op hoop, nog een maand en de dagen beginnen te korten. Ik ben zot van lange nachten!
De groeten en buiten schijnt de zon, vergeet moederdag niet sloebers, je kan er veel punten mee scoren!
Herman
