Hoge Venen – Mont-Rigi (heen en terug)

Uitnodiging:

• Geen twijfel mogelijk: woensdag klare hemel met veel zon maar vrieskou, waar kunnen we dan beter zijn dan op het hoogste punt van België. In de "Hoge Venen" met een pelletje sneeuw of 's nachts alles wit gevroren en tijdens de dag stralende zon!!.. man, man, man, dat zullen mooie beelden geven.

• Het zou dom zijn om dit te laten schieten al moeten we er één of twee tec - bussen voor nemen. Kiezen doen we op de I.C. trein komende van Oostende naar Eupen (vertrek Bru Nd om 08.06) wij rijden mee tot Verviers Central aankomst 09.25u. Voordien nemen we den dubbeldekker naar Brussel Nd met vertrek te St Niklaas om 06.29u. Voor zo iets kruipen we graag uit ons bed - lui word je vanzelf - vergeet je lange onderbroek niet aan te doen !

• Nog even de nr's der stafkaarten doorgeven : 43 / 5.6 - 49 / 3.4 - 50 / 1.2 en de wandelkaart van de "Hohes Venn".
• Ik zal alle mogelijke aansluitingen met den bus of trein meebrengen zodat we kunnen kiezen uit verschillende begin en eindpunten.
• Tot woensdagmorgen, uitgeslapen en fit,
• Hilaire


Relaas der feiten:
01 februari 2012

Zouden het zo enkel durven dromen, een laagje verse sneeuw van een paar dagen geleden, zo maagdelijk wit tussen de uitgestrekte okergele “pollen” van het veengebied met daarboven een goudgele zon aan de helderblauwe hemel. In deze vlakte een groepje moedige stappers, een bont allegaartje, kleurig en goed ingeduffeld welke de foto’s van onze Dany en William nog meer accentueren. Eigenlijk is bij deze woensdag stapdag geen “Relaas” nodig..enkel kijken en genieten naar de beelden.

Hoge Venen – Mont-Rigi (heen en terug).

Relaas van de tocht:
Van bij de aanvang spoorzoekend en gedreven naar de “Helle” en zo richting “Geitzbusch” naar het brugje over “Het” venenriviertje, met dank aan de “spoorrieker” van dienst, onze Danny. Nogmaals langs de veen- vlakte gebleven, uit de beekvallei naar de schuilhut van “La Béole”, etenstijd. Na de middag het grote “Natuurpark” achter ons gelaten, lichtjes zakkend naar “Croix des Russes”, een treurige herinnering aan WO II. De brug over de “Rur” en nu zuiders de warme zonnestralen gekoesterd tussen open veld en rand bos. Nog niemand van ons bende horen klagen over bijtende koude en wind. Bijna een ganse dag boven de 6oom gebleven, daar geen vuil stof, enkel glinsterende sneeuwkristallen die alsmaar knipoogden naar ons..man,man, man..SUPERBE ! DAARVOOR DOEN WE HET !! Wij verder, de baan naar Robertville over, om zo terug hoogte te nemen naar het “Natuurcentrum” en nog hoger naar de toren van “Signal de Botrange”, het hoogste punt van ons land (694m). Van daaruit nog drie kilometer, meestal over “plankjes”, naar “Fagne de la Polleur” om onze tocht te eindigen om 15.40u daar waar we om 10.20u begonnen waren Mont-Rigi.

Wijken niet af van ons principes, onze “Apres” houden daar waar de eindmeet ligt, nog altijd het leukst. Stonden om 17.05u aan de tec-bus halte rechtover de taverne, bus op tijd, te Verviers vliegensvlug van de bus op de trein om zo blij gemutst en op tijd thuis te komen.
Lang leve de combinatie “Hoge venen – sneeuw en zon”, tot volgende woensdag, Hilaire


Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.

De dag begon onder een slechte mare (niet de Karel) staking in Brussel. Desondanks toch vlot op de bestemming geraakt. De GG weigerde om de trip vooraf te bespreken omdat hij er niet gerust in was over de goede afloop van de treinrit en bus, wij hebben verlies op hem.
Wat voorspeld was is uitgekomen. Een streepje zon en een pelletje sneeuw (6-7 cm) maar ook een ijzige koude wind. Iedereen was er op voorbereidextra warme kledij, muts sjaal handschoenen er was er zelfs eentje bij die tegen de koude een dubbele string (linkse en rechtse) had aangedaan.
De nieuwkomer in het gezelschap LUTJE had men gewaarschuwd, dus attent, opmerkzaam gemaakt over de schurkenstreken van de leden van ons groepje stappers wat een zwartmakerij zeg van de dubbele string draagster.
Maar zoals hierboven geschreven het was koud, zie maar naar de foto's de koude straalt er zo van uit je voelt het tot op je bot. De geïmproviseerde wandeling is toch prachtig verlopen met maar een valpartij van onze GG gelukkig zonder gevolgen al moesten ze hem met 3 personen helpen rechtstaan. De V3 heeft er nu eens niets van gebakken wat een verlies op zijn reeds magere puntentoestand.
De aprês was niet wat we er van verwachten. Het heeft in de kranten gestaan en het komt uit, onze Godendrank ORVAL hij wordt schaars nog 8 beschikbaar voor 12 personen !!!!! Blozende kaakjes kregen we er van. Sommigen noodgedwongen overgestapt op een ander gerstenat en je zag het aan hun gezicht het smaakte wel maar geen Orval hé.

Geniet van de koude foto's en tot volgende trip.
IKKE

Nabeschouwing II

Stappen in de sneeuw is een kwestie van recht blijven. Gaan stappen op de dotsen in de hoge Venen in de sneeuw is het lot tarten. De uitdager (onze leider) heeft het aan de lijve ondervonden toen zijn voeten iets sneller dan zijn vege lijf de verplaatsing vooruit maakten. Hij kwam dus sneller dan verwacht in contact met moeder aarde. Hij moest “vriendelijk” om hulp vragen want zijn voeten kregen geen grip meer op onze aardbol. Op de vraag of hij zich pijn gedaan had kwam het gekende maar vriendelijk korte antwoord “nee”. Spontaan en bijna simultaan kwam het antwoord uit alle windstreken “spijtig”. Het vallen is niks op zich, zelfs een beetje prettig zweven, het tegen moeder aarde botsen kan pijn doen, en dat vinden wij dan spijtig, voor moeder aarde dan.
Gaan stappen met de spoortrippers is een kwestie van recht blijven!
De groeten vanuit onze warme living, kijken naar de bijtende kou.
Herman