zondag 12 februari 2012

Mariembourg – Nismes – Viroin – Dourbes – Mariembourg

Uitnodiging:

Zingen van : 't is nog niet voorbij die harde winter.. weten nu al dat we ons goed moeten aankleden om er woensdag weer een prettige stapdag van te maken ..niets kan ons deren, als het 't maar geen ganse dag regen is, terloops gezegd, hebben met ons relaas, commentaren en de foto's van de "Hohes Venn" veel bijval gehad ..ge moet het maar doen en er dan nog plezier aan beleven ook.

Woensdag eens den anderen kant op, niet naar de Duitse grens maar zuiders naar de Franse frontiére. De bedoeling is om de "Viroinval" aan te doen, veel mooie dorpjes o.a. Nismes, Dourbes, Olloy en Petigny om er maar enkele te noemen. Ons Francine zou graag nog eens langs "Fondry des Chiens" passeren (moet ze daar iemand dumpen?). Er zijn daar heel mooie plekken te verkennen met de stafkaart 57/ 7.8 en 58/ 5.6 + wandelkaart "Viroinval"

Treinuren: met den dubbeldekker (vertrek St Niklaas om 06.29u) naar Brussel Zuid/Midi, aldaar aansluiting om 08.09u naar Charleroi, vervolgens met het dieseltje richting Couvin met aankomst om 09.58u.

Tot woensdagmorgen, Hilaire


Relaas der feiten:
08 februari 2012


Hoi vrienden stappers.
Voorziene staptocht in laatste instantie moeten wijzigen, geen reden tot paniek, kennen daar alle mooie wandelpaden en dito uitschietende rotspartijen met vergezicht. Dit was maar een gedeelte van de prachtige en zeer rustige “Viroinval” met zijn vele beschermde natuurreservaten. Zeker in de ras aankomende- en ontluikende lente zullen we daar nog regelmatig langs stappen. Gevolg “seinen in nood” gevoelige vertraging op het enkelsporig “diesel” lijntje van Charleroi naar Couvin met tussenin een paar “kruisingsstations” welke het treinverkeer regelen. Oud bedienden zoals ik die “den ijzerenweg” heeft meegemaakt zoals hij ginder nog bestaat weten beter. Volle bladzijden telegrammen wisselen om “kruisingen” te verleggen en de “seinoverschrijdingen” met de machinisten te regelen. Ik poch daar niet graag over maar als er mij iemand om vraagt wil ik wel uitleg geven ..niemand dus.
Dus niet met de tec-bus ligne 56 van Couvin naar Nismes, maar afgestapt te Mariembourg om 10.10u om daar te starten.

Mariembourg – Nismes – Viroin – Dourbes – Mariembourg.

Relaas van de tocht: Over de “passerelle” van het station, langs “rau La Brouffe” en het oud spoorwegarsenaal van de toeristische lijn “Chemin des fer à vapeur des trois Vallées” welke tussen Mariembourg en Treignes stoomt. (toerist. periode) Onder de kam “Tienne aux Pauquis” gebleven, langs “ferme du Jardinier” en het riveirtje “L’eau Blanche” over om zo het toeristische dorp Nismes binnen te stappen via het mooi park en “L’eau Noire” tot het Centrum aan de kerk en het kasteel. Tussen de oude huisjes door, de trappen op, door het eerste natuurreservaat “Rés. nat. les Abannets” om tegen etenstijd aan te komen, hoog boven het dorp Nismes, aan het volgende “rés. Nat. Fondry des Chiens”. Ieder van ons een beschut plaatsje in de zon uitgekozen om te “boterhammen” bij +/- 0°. Voor sommigen van ons de eerste keer dat ze er kwamen, genoten van deze volgens Belgische normen uitzonderlijke rotsformatie in de diepte. Wij verder op stap naar het volgende natuurschoon “Roche aux Faucons” hoog boven de “Viroin” met vergezicht op het dorp Olloy-sur-Viroin. Langs slingerpaadjes naar beneden om uit te komen aan de 600m lange spoorwegtunnel waar de oude treintjes nog doordenderen (toerist. seizoen). Wij nu een tweetal kilometer met het riviertje mee, door “bois Revers de Godias” om over het brugje en onder de steile rotswand van “La Haute Roche” met zijn “Rne Chateau la Haute Roche” het stille dorpje Dourbes door te gaan, zo rustig rond het oude kerkje gelegen. Hadden hier nog anderhalf uur om de laatste zes kilometer onder de voeten te lopen in gezelschap van een “Labrador” die het op prijs stelde om met ons mee te gaan (van mij mocht het, beestjes zien daar niet vanaf). Laatste maal uit de “Viroinvallei” klimmend met achter ons zicht op Dourbes, over de grote kam van “Tienne aux Pauquis” welke we ’s morgens onderdoor gestapt waren. Onze viervoeter niet kunnen afschudden, hij mee naar “Café de la Gare” in Mariembourg en daar het mooie beest in lening gegeven aan een bende jeugdige meisjes.
Geniet van de foto’s van Harry en William maar denk niet te veel na bij het lezen van de commentaren van mijn twee adjuncten: Wat niet al lachend kan gezegd worden is de Waarheid niet !! (Pallieter)
Tot volgende week, ik hou jullie op de hoogte, Hilaire


Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.

Oei, vandaag weeral misère met de treinen, te laat voor aansluiting met de bus. Dus improviseren maar; zo kennen we onze GG op zijn best, maar hij niet alleen er zijn de adjuncten en vooral dan de 1ste.
Wij dus op pad met 12 onverschrokken stappers onder een streepje zon en een klein pelletje sneeuw maar wel met een snijdende koude Oostelijke, Siberische dus van Rusland afkomstige wind. Zoals vorige trip iedereen goed ingeduffeld tegen de koude zelfs met een dubbele stri...En het was een mooie wandeling iedereen was het daar weeral mee eens. Zelfs de V3 liet zich van zijn beste kant zien, hij kan kaart lezen, wat een zeldzaam fenomeen is. Dit geeft hem zijn bestaansrecht binnen ons wandelclubje. Maar ja hij kan er ook niet aan doen dat hij te vroeg is geboren!!!! En bij Rita, er is een jaartje bij. Ze liet ons meegenieten van dit heugelijk gebeuren met een praline tijdens de middagpauze en een Godendrankje bij de APRES. Maar het is triest onze Godendrank wordt schaars. Zo waren er weer enkelen die moesten overschakelen op een andere lekkernij. Het is ons ook opgevallen dat bij Jack en Russel barstjes optreden in hun relatie. Volgens Russel omdat Jack teveel lagen kledij aanhad, dat zal sommige handelingen bemoeilijken zeker?? Daarentegen waren de GG en de kasteelheer blijkbaar beste maatjes zie maar op laatste foto. Het is om van te wenen. Komt er zelfs nog bij dat ikke er door Francine van beticht werd haar Orval te hebben verduisterd wat zeker niet waar was. Enfin ons clubje bestaat uit een bont gezelschap, zelfs kabouter plop was present zie maar foto 24.
En de wasspeld, die zit blijkbaar in Nieuwkerken maar dat krijgt nog wel een vervolg.

Geniet van de foto's en tot volgende trip.
IKKE


Nabeschouwing II:

Zondagmorgen, tijd om de waarheid naar voor te brengen. Wij verwelkomen Harry de stapper terug in ons midden, blij dat zijn enkel (De knobbel aan de buitenzijde van het been (of malleolus lateralis) is het onderste uiteinde van het kuitbeen, de knobbel aan de binnenzijde van het been (of malleolus medialis) is het onderste uiteinde van het scheenbeen.) blijkbaar hersteld zijn in die mate dat hij lustig kan meestappen.
Om hem te helpen met zijn probleempje zie volgende site:
(Enkel.nl is een website gericht op patiënten en behandelt alle problemen die rond en met de enkel voorkomen.)
Zeg nu nog eens dat ik niet behulpzaam ben!
Stappen en treinen zijn onafscheidelijk verbonden voor ons. Bij de voorbije wandeling was de synkronisatie enigszins weg. De plannen van onze GG dreigden in de kou te geraken, iets wat bij hem enige nervositeit in gang zette, en waarbij wij ons in een stil hoekje teruggetrokken om alles over ons te laten waaien. Maar … een oude rot in het vak is niet voor een kleintje vervaart, en valt altijd op zijn pootjes. Hij kon het niet laten om onze Franstalige broeders nog een beetje op te jutten. Van hem kunnen ze nog iets leren! Wij ook trouwens. Genoeg lof of de oude deugniet vraagt weer opslag.
Anders een propere wandeling, niet gespeend van enige moeilijkheidsgraad. De koude wind wou ons nog terugblazen ook, maar echte stappers laten zich niet kennen (nie pleuen). De laatste zes kilometer kregen we nog het gezelschap van een viervoeter die ons gezelschap zeer op prijs stelde (bij ons kun je lachen). Wat een beetje tegenviel was dat hij ons in steek liet voor een groep giechelde meiden. Maar wie ben ik om hem dat kwalijk te nemen. Ik heb tenslotte de PG moeten tegenhouden of hij was ook meegegaan. Hij verloor er zowaar zijn zicht tijdelijk bij. Hij zal nooit beteren! Afsluiten in een warme bistro met onze clubdrank, waarvan er ons dan nog eentje aangeboden werd door Rita. Deze dag kon niet meer stuk.
De groeten en let op voor schuivers. Het vallen is niks, het aankomen doet pijn!
Herman