Uitnodiging:
Daar zijn we weer met woensdag veel beter weer. Laatstleden gehoord van ons vrienden dat ze nog eens richting "Hoge Venen" wilden stappen en dus, jullie wil geschiedde.
Met de wandelkaart van ginder + stafkaart 50 / 1.2 en de stafkaarten die er omheen liggen zitten we goed om er een ferme tocht van te maken.
Daarmee bedoel ik : Een ganse dag "Hoge Venen" (dan is het wel tweemaal tec-bus) of
: Starten in de omgeving van het hoogste punt van 't Land en dan eventueel naar een station stappen.
Mogelijkheden genoeg als we de nodige kaarten bijhebben, kiezen doen we op de trein.
Treinuren : met den dubbeldekker vanuit St niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel noord en vervolgens met den I.C. van Oostende richting Eupen vertrek Brussel Noord om 08.06u.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
01 september 2010
Relaas van de tocht: Met de tec-bus ons laten afzetten aan de Baraque Michel op 680m. hoogte, nog even een foto gemaakt van de “Kapel Fischbach” alvorens ons oostelijk te begeven om via de plankjes te gaan stappen naar het venenriviertje “de helle/la helle/die hill”. Daarvoor moeten we door het enorm groot natuurreservaat van de “Hoge Venen / Hautes Fagnes / Hohes venn” trekken. Niet te lang de “helle” kunnen volgen wegens aangeduide tekens “Herstel van het plankjesvoetpad”. Dan maar links om te beginnen aan een vier à vijf kilometer lang slingerend en modderig paadje, soms al springend van de ene “veenpol” naar de andere en langs bijna onzichtbare wegeltjes door het hoge “veengras” en nog hogere varens. Hadden niets anders verwacht na de vele regendagen van Augustus, dachten terug aan de tochten van tientallen jaren geleden met de Opper – Goeroe Roger de Mulder, toen allen nog met hoge rubberen laarzen. Uitgeweken naar het hoger gelegen “Geitsbusch” van waaruit een prachtig zicht over “fagne Walonne” richting de toren van Botrange. De foto’s van Etienne, Jacky en William spreken voor zich. Voorbij de “Geitsbusch” met door de “tand des tijd” getekende prachtige grove dennen, nu noordwaarts door een nog avontuurlijker gedeelte, door beekjes en hoge grassen, om uit te komen aan de Porfays en wat verder..oef.. nu eens een grindweg tot het “jachtpaviljoen Porfays” om daar aan een pic-nic tafel te schoven. Wel nodig dat je daar goed de weg kent en niet op de stafkaart hoeven te kijken, je kent..en vertrouwt het..en na gebruik van al je ledematen en spieren kwamen we er goed dooreen…nu volop genieten van je boterhammen in een stralend warm zonnetje (die van mij waren allemaal op). Weg van het “Pavillon de chasse de Porfays”, langs de asfaltweg (wat een luxe) naar de wat dieper gelegen “Pont de la Soor”. Nog een grote beek met een tamelijk groot verval welke we volgden tot de “Pont de Hasebusch” (2km.) Dachten dat we het ergste achter de rug hadden, niet dus, zware machines hadden daar de bomen uitgesleept en het ingebeeld paadje herschapen tot “crossparcours”. Onthoud enkel de supernatuurlijke beelden van deze sterk ijzerhoudende waterloop. Vanaf het heel rustige en romantische “Paviljoen de Hasebusch”, nu “rechtdoor -rechtaan” naar Eupen via het gigantische woud “Nationaal Natuurpark Hoge Venen – Eifel”. Nu eens over verharde paden, dan weer langs fel groene brandgangen om vier kilometer verder aan te komen aan de ons zeer geliefden…de Soor die uitmondt in de Helle aan de “pont de Guerrier”, mooi om even een laatste rustpauze te nemen en ons vuil onderstel te kuisen onder de brug. Vanaf daar doorsteken naar het gehucht Hutte, niet meer te voet door de drukke straten van Eupen maar de “stadsbus” genomen naar het station gelegen aan de overkant van de stad.
- Van “timing” gesproken, direct op een klaarstaande trein gesprongen naar Verviers om daar in ons vertrouwde en gezellige taverne na te genieten. Man..man…man…lekkerrrr X 3.
- Vandaag eens niet voor doetjes..gelukkig met zeven vaste stappers..nou ja vast, wat noem je “vast”.. Onze Jacky eens geknield in de “barakkige modder”, daar hij en z’n vriend altijd honderd meters achteraan lopen, hebben we er spijtig genoeg niets van gezien..wel wisten we vooraan dat er “iets loos” was daar het gebabbel ineens stopte.
- Iets minder leuk was het geval Etienne, verzwikte zijn enkel waardoor hij het wat lastig had op ’t laatst..maar uit ondervinding weten we dat hij een doorbijter is en bij het ter perse gaan vernomen dat alles op zijn plaats is blijven zitten...Het zou kunnen dat de laatste tijd zijn gewicht iets naar voren helt zodat hij gemakkelijker zijn even(ge)wicht verliest.
Voor volgende week al meegeven, reizen eerst tot Bouillon om al stappend terug te keren naar Bertrix, oproep volgt later, maak dat je er bij bent, een gezellig weekeinde, Hilaire
Nabeschouwing:
Wegens te weinig tijd te weinig vergif kunnen innemen.
Daarom krijgt de eerste in bevel een tien.
De tweede in bevel één op tien. Hij loopt nog altijd rond met kaarten van in de tijd dat de beesten nog konden kaartlezen.
De groeten en blijf mij graag zien
