Uitnodiging:
OPROEP DINSDAG STAPDAG 12 APRIL 2011
• Nog eens een uur later vertrekken, voor sommige Dames die willen meegaan, ze zullen het graag lezen.
• Starten van de tocht doen we in Havelange (Naamse Condroz) en eindigen doen we in Marchin (zoals een goede maand geleden toen we door omstandigheden vanuit Huy (Hoei) gestart zijn)
• Wat we toen niet gedaan kregen doen we nu (met de kaarten 48 / 7.8 en 48 / 3.4)
• Treinuren, met de I.C. vertrek te St Niklaas om 07.29u naar Brussel Noord en daarna met de I.C. vertrek Brussel Nd om 08.42u naar Ciney met aansluiting naar Havelange met de tec-bus lijn 126a (Ciney - Huy)
• Tot Dinsdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
12 april 2011
Onze stapdag, voor één keer gewijzigd van woensdag naar dinsdag bleek niet zo’n goed idee, wie goesting had kon meegaan en degenen die erbij waren hebben met veel plezier de tocht meegedaan. Bij de “heenreis” richting Namur onze route moeten verleggen daar er wegens spoorwerken het risico inzat dat we onze tec-bus aansluiting te Ciney zouden mislopen. “Klever” zoals altijd, te Namur het L- treintje genomen richting Ciney om af te stappen in de stopplaats Courrière ( gelukkig had ik daarvan ook een stapkaart bij ).
Courrière / Samson – Faulx les Tombes – Mozet – Namêche s/Meuse.
Relaas van de tocht:
Start om 10.35u, goed uitgeslapen, een sterk ontbijt op de trein en een bakje koffie te Namur. Aanvang te Courrière om na 500m het “bois de Sorinne” in te stappen, een loofbos vol bosanemonen doorgetrokken om een beekje te volgen welke ons naar het riviertje de “Samson” leidde, dit in het gehucht Bethléem. Dit proper watertje is de leidraad naar ons bestemming, te beginnen met een goeie twee kilometer langs het oeverpaadje en het “bois de Gesves”, zo naar het ingestorte betonnen bruggetje waar we met veel plezier moesten doorbaden, gelukkig geen natte voeten. Intussen onze goedsmakende boterhammen opgegeten, in volle zon aan een rotsstenen p.n. plaats (getuige de foto’s van onze Jacky en mijzelf). Alsmaar verder, nu het prachtige onderhouden dorp Faulx les Tombes binnen met zijn gerenoveerde “Ferme de l’Abbaye – ancien Ab. De Grand Pré” en iets verder, hoog uistekend boven op de Samson- vallei, het oude maar vernieuwde “Chateau Fort de Faulx”, prachtig om te aanschouwen. Aan de rand van dit machtig domein opgeklommen, door het “bois de Roquimont” om op de kam het akkerland door te trekken naar het volgende, nog bekender, dorpje Mozet. Dit moet je zeker gezien hebben, hoe dit dorpje zit geprangd in de “Condruzische Ardennen”, omgeven door weilanden en akkers. Op een voorschoot groot, de twee gerenoveerde boerderijen, het mooie Kerkje en het Kasteel. Geschuild voor een hagelbui, (zie de zwaar beladen luchten op de foto’s aldaar genomen) welle terug weg om de laatste klim aan te vangen naar de “fme. du bois Williame”, door de weilanden waar we een goed panoramisch zicht hadden op de Maasvallei…hoef, nu steeds dalend om mee met onze trouwe “Samson” en onder de “rochers de Samson” te Thon ons einddoel te bereiken, de brug over “La Meuse” te Namêche.
Content over onze trip vol afwisseling, een paar buitjes getrotseerd, niet echt nat geweest daar de vlagen maar van zeer korte duur waren. Gelukkig een open “buurtkroeg” gevonden, “Café de la gare” rechtover het stationnetje van Namêche waar ze zes maanden oude Orval schonken. Gezellig genoten van deze 75 minuten durende braspartij ..m..m..m..lekkerrrr!!! Waren maar met ons vijven, hebben er toch een leuke dag van gemaakt.
Ikzelf ben er volgende week woensdag niet bij..verontschuldig mij duizend maal..heb er zelf spijt van.
Jullie zullen het moeten doen met mijn twee uitgeruste adjuncten..wat er ook mis zal gaan, blijf ze steunen, veel stapgenot en tot later, Hilaire
Nabeschouwing:
Het doet me pijn aan het hart als je ziet hoeveel moeite hij doet om ons uit onze luie zetel te krijgen, en toch dinsdag is duidelijk geen stapdag!
Behalve één fanatieke wandelaar op batterijen, één enkele verloren gelopen vriend, zonder vriend (duidelijk op zijn sukkel dus). Twee lieftallige dames welke niet te vroeg uit hun warme bed moesten, en een leider onder invloed van datzelfde vrouwelijk schoon. Ge moet hem, als rechtgeaarde stapper eens vragen om een uurtje later te vertrekken, wegens onderhoud aan uw bedstede. Hij bijt uw neus af, grolt als een oude buldog, om u als afsluiter nog de huid vol te schelden, met de nodige uitleg waarvoor hij het doet!
Ik ben blij dat ik er niet bijwas, ik heb goede punten verdient bij een vriendin (van mijn vrouw). Raar maar waar, wel enige verloren bij diezelfde echtgenote, wegens de verdiende, begrijpe wie kan. Dan doe je al eens iets voor je medemens!
Maar goed voor volgende week is onze grote voortrekker er niet bij, en iedereen weet als de kat van huis is dansen de muizen. Op zoek dus naar mijn lotgenoot en goede beste vriend William. Zal hij iets organiseren, of gaan we voor de totale chaos?
Groeten en je hoort nog van ons.
zondag 17 april 2011
zondag 10 april 2011
NINGLINSPO – CHEFNA – AYWAILLE
Uitnodiging:
Tussen COO en AYWAILLE, eventueel langs de steile rotsriviertjes Chefna en/of Ninglinspo (op aanvraag van onze Michel, als er nu maar water in staat, anders is het weer een gezaag).
Bij aanvang of bij beeindiging v.d. tocht met de tec-bus lijn 42a (Aywaille-Stoumont-Aywaille)
Kiezen doen we op de trein samen met mijn twee goedopgeleide trawanten aan de hand van de kaarten 49 / 3.4 en 49 / 7.8.
Alleszins eindigen aan de Amblève, op een zonnig terras te Aywaille.
Treinuren: met den dubbeldekker naar Brussel Noord (vertrek te St Niklaas om 06.29u)
: (tijd voor eventueel een kopje koffie) en aansluiting te Brussel Noord om 08.06u naar Liége Gm. en vervolgens om 09.18u richting Coo.
Met dit zomers weer, zorg dat je er bij bent, fit en uitgeslapen, tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
06 april 2011
Gaan niet te veel pochen over woensdag stapdag .. is niet leuk voor de gedwongen thuisblijvers en de anderen willen toch niet luisteren..zijn liever lui dan moe. Je moet maar de foto’s bekijken om te concluderen dat we door twee van de mooiste rivierbeddingen van onze Ardennen zijn geklauterd, de “Ninglinspo en Chefna” welke beiden uitmonden in de “Amblève”. Eén maal jaarlijks doen we deze krachttoer waarbij je van begin tot einde geconcentreerd en scherp moet staan en daarbij genieten bij elk rotspartijtje. Nog meer geluk, een stralend weertje met “zomerse temperaturen”.
Met ons drieën op de morgentrein de route uitgestippeld..nou ja, William en Herman konden niet anders dan mijn voorstel jaknikkend goedkeuren. Waarvoor dank.
NINGLINSPO – CHEFNA – AYWAILLE
Relaas van de tocht:
Een gedienstige tec-bus chauffeur zette ons weeral stipt op tijd af aan de ‘ingang” van de Ninglinspo. Een koude start zoals wij noemen, daar we vanaf de eerste meters stroomopwaarts moeten. Deze drie kilometer lange rivier vol “kwartsietblokken” links en rechts gevolgd dank zij de talrijke smalle loopbruggetjes met langs weerskanten steile beddingen. Voor natuurliefhebbers zoals wij doet dit echt deugd aan geest en lichaam. Op één uur en één kwart meer dan drie kilometer ver en driehonderd meter hoger. Op het laatste de “Rau des Blanches Pierres” gevolgd om bovenop de kam van “Sur la Fagne” zuiders een verbinding te maken naar de bron van de “Chefna”. Onze krachten op, rugzak af, een zonnig plekje gezocht, ons brooddoos aangesproken. ’t Was zalig genieten in dit “veengebied”. Met veel goesting op naar de andere rivierbedding, deze van de “Chefna”, terug driehonderd meter naar beneden, langs diepe kloven om uit te komen aan de “Amblève” te Fond de Quarreux. De spoorlijn die deze rivierbedding volgt oversteken en vervolgens de eeuwenoude Amblève- brug over. Wilden eindigen in Aywaille, daarom een laatste maal steil opwaarts, door het “bois d’Aywaille” breed zigzaggend langs diepe holle wegen vol leisteenrotsen welke goed opgewarmd waren door de felle zon. De temperatuurmeter aan de rugzak van ons jongens steeg daar tot 28°. Na twee kilometer intens klimwerk was bij mij de “kous af”, goed dat we tijd hadden, na een paar klompjes druivensuiker en genoeg water drinken terug op pad, onder de snelweg E-25 / A-26 richting het gehucht Kin. Een heel mooie afsluiter met vergezichten op de oude steengroeven aan de overkant van de”Amblève- vallei”.
Aan de rand van de woonkern aangekomen, onze stapschoenen opgepoetst aan het beekje “rau du Fond de Harzé” om met ons zevenen proper een plaats te bezetten op een zonnig caféterras met genoeg Orval in voorraad geflankeerd door goudgele klompjes…man..man..man..lekkerrrrr! Blij en voldaan huiswaarts om te gaan vertellen over deze “Superbe- dag”
Vandaag van onze stapgenoot Dany vernomen dat zijn oude bejaarde moeder overleden is en de begrafenis zal plaatshebben op woensdag a.s. 13 April in de Kristus Koningkerk te St Niklaas om 11u. Vanwege ons clubje, veel sterkte aan de familie.
Zien het als onze plicht om onze stapdag van volgende woensdag te verleggen zodat iedereen de mogelijkheid heeft om de begrafenisdienst bij te wonen.
Conclusie: wil onze stapdag verleggen naar dinsdag 12 april, gelieve een seintje te geven wanneer je dit past, Hilaire
Nabeschouwing:
Het zijn toeren dat het toeren zijn, begin april en 25°C in de zon en een zachte fluwelen wind. Hoor ik iemand klagen over het klimaat? Dat er veranderingen zijn, akkoord, gaan we er over zagen, ja zeker! Door de eeuwen heen is het een vaste waarde geworden, klagen over het weer. Het is te koud te warm of te nat als het al niet te droog is. Er zijn dus nog zekerheden!
Het is een beetje hetzelfde als klagen over onze bazen, er zijn er geen goede! Voor elke ander wel maar niet voor mij.
Ik stel dus vast dat ik met recht en rede mag klagen en zagen over onze stapbazen, er zijn er geen goede bij, zeker (zonder namen te noemen) als ze van een ezel in de familie hebben, niet te doen die kerel.
Je ziet het, er zal en er kan slechts vrede zijn als we op hun kop blijven zitten, ze beledigen, de grond inboren, opsluiten en de sleutel weggooien.
Lang leve … ikke!
Toch willen wij Danny steunen om deze droeve dagen te overbruggen, als de nood het hoogst is er een spoorstapper nabij!
De groeten en geniet nog van deze lekkere warme dagen!
Tussen COO en AYWAILLE, eventueel langs de steile rotsriviertjes Chefna en/of Ninglinspo (op aanvraag van onze Michel, als er nu maar water in staat, anders is het weer een gezaag).
Bij aanvang of bij beeindiging v.d. tocht met de tec-bus lijn 42a (Aywaille-Stoumont-Aywaille)
Kiezen doen we op de trein samen met mijn twee goedopgeleide trawanten aan de hand van de kaarten 49 / 3.4 en 49 / 7.8.
Alleszins eindigen aan de Amblève, op een zonnig terras te Aywaille.
Treinuren: met den dubbeldekker naar Brussel Noord (vertrek te St Niklaas om 06.29u)
: (tijd voor eventueel een kopje koffie) en aansluiting te Brussel Noord om 08.06u naar Liége Gm. en vervolgens om 09.18u richting Coo.
Met dit zomers weer, zorg dat je er bij bent, fit en uitgeslapen, tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
06 april 2011
Gaan niet te veel pochen over woensdag stapdag .. is niet leuk voor de gedwongen thuisblijvers en de anderen willen toch niet luisteren..zijn liever lui dan moe. Je moet maar de foto’s bekijken om te concluderen dat we door twee van de mooiste rivierbeddingen van onze Ardennen zijn geklauterd, de “Ninglinspo en Chefna” welke beiden uitmonden in de “Amblève”. Eén maal jaarlijks doen we deze krachttoer waarbij je van begin tot einde geconcentreerd en scherp moet staan en daarbij genieten bij elk rotspartijtje. Nog meer geluk, een stralend weertje met “zomerse temperaturen”.
Met ons drieën op de morgentrein de route uitgestippeld..nou ja, William en Herman konden niet anders dan mijn voorstel jaknikkend goedkeuren. Waarvoor dank.
NINGLINSPO – CHEFNA – AYWAILLE
Relaas van de tocht:
Een gedienstige tec-bus chauffeur zette ons weeral stipt op tijd af aan de ‘ingang” van de Ninglinspo. Een koude start zoals wij noemen, daar we vanaf de eerste meters stroomopwaarts moeten. Deze drie kilometer lange rivier vol “kwartsietblokken” links en rechts gevolgd dank zij de talrijke smalle loopbruggetjes met langs weerskanten steile beddingen. Voor natuurliefhebbers zoals wij doet dit echt deugd aan geest en lichaam. Op één uur en één kwart meer dan drie kilometer ver en driehonderd meter hoger. Op het laatste de “Rau des Blanches Pierres” gevolgd om bovenop de kam van “Sur la Fagne” zuiders een verbinding te maken naar de bron van de “Chefna”. Onze krachten op, rugzak af, een zonnig plekje gezocht, ons brooddoos aangesproken. ’t Was zalig genieten in dit “veengebied”. Met veel goesting op naar de andere rivierbedding, deze van de “Chefna”, terug driehonderd meter naar beneden, langs diepe kloven om uit te komen aan de “Amblève” te Fond de Quarreux. De spoorlijn die deze rivierbedding volgt oversteken en vervolgens de eeuwenoude Amblève- brug over. Wilden eindigen in Aywaille, daarom een laatste maal steil opwaarts, door het “bois d’Aywaille” breed zigzaggend langs diepe holle wegen vol leisteenrotsen welke goed opgewarmd waren door de felle zon. De temperatuurmeter aan de rugzak van ons jongens steeg daar tot 28°. Na twee kilometer intens klimwerk was bij mij de “kous af”, goed dat we tijd hadden, na een paar klompjes druivensuiker en genoeg water drinken terug op pad, onder de snelweg E-25 / A-26 richting het gehucht Kin. Een heel mooie afsluiter met vergezichten op de oude steengroeven aan de overkant van de”Amblève- vallei”.
Aan de rand van de woonkern aangekomen, onze stapschoenen opgepoetst aan het beekje “rau du Fond de Harzé” om met ons zevenen proper een plaats te bezetten op een zonnig caféterras met genoeg Orval in voorraad geflankeerd door goudgele klompjes…man..man..man..lekkerrrrr! Blij en voldaan huiswaarts om te gaan vertellen over deze “Superbe- dag”
Vandaag van onze stapgenoot Dany vernomen dat zijn oude bejaarde moeder overleden is en de begrafenis zal plaatshebben op woensdag a.s. 13 April in de Kristus Koningkerk te St Niklaas om 11u. Vanwege ons clubje, veel sterkte aan de familie.
Zien het als onze plicht om onze stapdag van volgende woensdag te verleggen zodat iedereen de mogelijkheid heeft om de begrafenisdienst bij te wonen.
Conclusie: wil onze stapdag verleggen naar dinsdag 12 april, gelieve een seintje te geven wanneer je dit past, Hilaire
Nabeschouwing:
Het zijn toeren dat het toeren zijn, begin april en 25°C in de zon en een zachte fluwelen wind. Hoor ik iemand klagen over het klimaat? Dat er veranderingen zijn, akkoord, gaan we er over zagen, ja zeker! Door de eeuwen heen is het een vaste waarde geworden, klagen over het weer. Het is te koud te warm of te nat als het al niet te droog is. Er zijn dus nog zekerheden!
Het is een beetje hetzelfde als klagen over onze bazen, er zijn er geen goede! Voor elke ander wel maar niet voor mij.
Ik stel dus vast dat ik met recht en rede mag klagen en zagen over onze stapbazen, er zijn er geen goede bij, zeker (zonder namen te noemen) als ze van een ezel in de familie hebben, niet te doen die kerel.
Je ziet het, er zal en er kan slechts vrede zijn als we op hun kop blijven zitten, ze beledigen, de grond inboren, opsluiten en de sleutel weggooien.
Lang leve … ikke!
Toch willen wij Danny steunen om deze droeve dagen te overbruggen, als de nood het hoogst is er een spoorstapper nabij!
De groeten en geniet nog van deze lekkere warme dagen!
zondag 3 april 2011
Wellin - Beauraing (Narcissen kijken)
Uitnodiging:
• Belooft is belooft..gaan woensdag naar de "Wilde narcissen" zoeken, zoeken is veel gezegd, weten ze staan, al jaaaaren gaan we er naar kijken en is ook een reden om toch eens per jaar in Beauraing aan te komen.
• Met het weer dat ze voorspellen is het goed om vele delen bos af te wisselen met open velden en weilanden en leuke zichtjes op de kleine dorpjes.
• Over een maand waren we aangenaam verrast met de uitstap beneden Wellin, nu gaan we het gedeelte boven Wellin verkennen, ttz. N.W.-waarts naar de spoorlijn van Bertrix - Dinant. eindigen doen we met een volle aflaat in het bedevaartsoord O.L.V. van Beauraing en de kroeg rechtover het station van Beauraing.
• Stafkaarten : beginnen met 59 / 5.6, zo naar 59 / 1.2 en als laatste 58 / 3.4.
• Treinuren: Ge wist het al zeker? Met den dubbeldekker vanuit St Niklaas vertrek om 06.29u naar Brussel noord en met den E.C. Vauban vanuit Brussel nd om 07.42u naar Jemelle om daar de tec-bus te nemen richting Wellin.
• "Bij leven en welzijn", tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
30 maart 2011
Droog en nog eens droog, niemand zijn “getten” aan, een goede staptemperatuur maar wel zonder zon. In de namiddag waren haar pogingen doeltreffender en dus zichtbaarder. Het “thema van de dag” was “wilde narcissen”, tussen de miljoenen bloemen stappen maar niet plat trappen..een paar van ons “teamgenoten”, we waren met elf, hadden dit nog nooit gezien, dachten in het begin van de tocht dat het een vroege “1 aprilgrap” was maar nadien vielen ze van verbazing tussen de Paasbloemen (zie de vele mooie foto’s van onze jongens Jacky en William) De voorbereiding was weer af..dat het weer af was, veel afwisseling, zelfs een kort bezoekje aan een “Monastère”.
Relaas van de tocht:
10u, tec-bus stipt op tijd te Wellin, even “bonjour” gaan zeggen bij het “informatievrouwtje” die ons uitwuifde en ons een goede “balade” wenste. Vandaag overwegend Noord- en Westwaarts, eerst de “ri d’Ave” over om op te klimmen naar de uitzichten van “Points de vue La Marlière”. Nu het bos in naar “Tienne de Reumont”, bevonden ons hier aan de grens Famenne/ Ardennen (een ganse kalkstrook die zich uitstrekt van Chimay naar Aywaille…een Calestienne genoemd). Verder door “bois d’Haur” en een ommetje gemaakt naar het klooster van “Tibèriade”, een bezoekje en praatje met de Abt, iets te vroeg om de “gebedswake vóór het middagmaal” mee te beleven, niemand achtergebleven. Nu naar “pont de Kaiserlicks” over de rivier “la Wimbe” welke naar de “Lesse” vloeit. Intussen ons innerlijk versterkt met boterhammen, daar onze William nogmaals zien sukkelen met zijn gekregen “stappenteller”. Welle weg, nu naar het gehucht Revogne om zo hoogte te nemen en via een mooie dreef naar “Tienne St – Roch” te stappen en daar de massa’s wilde Narcissen op hun “Paasbest” te zien bloeien. Nu een typisch voorbeeld van een “Calestienne” (een langgerekt kalkrotsmassief, langs de ene kant lichtjes oplopend en de andere kant steil naar beneden) gevormd door “bois du Chi”, “bois de Martouzin” en “bois Le Ban de Malakof”. Wij een paar keer deze hellingen op en af geklauterd,(’t moet wat avontuurlijk blijven), om de boerderijen “fme de Féscou” en fme du Fusik” in de lager gelegen weilanden te zien liggen. Tenslotte aangekomen waar voorzien, aan het vroegere stationnetje van Martouzin – Neuville waar de gemoderniseerde spoorlijn onder het kalkmassief doorloopt om 800m verder weer te voorschijn te komen….en wij een mooi zicht op het landbouwdorp. Nu drie kilometers in een bos met hoge dennenbomen en met rechts beneden ons de dubbelspoorlijn Dinant – Bertrix. Eens goed doorgetrokken langs dit mooie wandelpad om op schema het bedevaartsoord Beauraing binnen te stappen.
Naar jaarlijkse gewoonte onze kroeg aan het stationnetje van Beauraing binnen, madammeke verschoot ervan…Elf Orvaldrinkers op hun wenken bedienen met maar veertien Orvals in voorraad…geen probleem, wij passen ons wel aan..er zijn nog andere trappistenbieren. Iedereen vol lof over de geslaagde stapdag en met veel applaus geklonken en gedronken op de terugkeer van onze Eric. Bij het huiswaarts sporen kon onze William zijn stappenteller maar niet geregeld krijgen…heb hem uit zijn lijden verlost, hem eventjes (de stappenteller) onder mijn zwaarste voet gezet om hem te “recycleren”..ik heb er nu spijt van, wist niet dat het voor hem zo een emotionele waarde had..sorry William.
Geniet nog na van de foto’s en commentaren en tot volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Ik voor mijn part vind een bloem mooi tot soms heel mooi. Maar na één dag Narcissen kijken heb ik het wel gehad voor dit jaar. Laat ze maar in vreugde verder bloemen en vergaan. Ik heb ze gezien.
Maar wat ik nog gezien heb:
- Het blijde intreden van Guido en Eric na een lange afwezigheid. (Kloosterzucht?)
- Een leider welke zijn roeping heeft gehoord; ik verklaar mij nader: Rustig stappend langs Waalse wegen kwamen we een klooster tegen (hij moest en zou het zien). Dus wij langs daar. Hij naderde zonder schroom, (wij eerder voorzichtig, je weet maar nooit). Wij bekijken de ingang met klokkentoren (met de nodige commentaar) en plots was hij weg, verdwenen niet meer te zien nog te vinden zonder één woord, begrijpe wie kan.
Na onze zoektocht door het klooster, de ondervraging van de abt, niks!
Wij schoorvoetend weg, maar al aan het overleggen wie deze blijde boodschap aan Annie zou mogen verkondigen.
Plots als uit het niets dolende stond hij daar, een paar honderd meter voor ons. Hij was terug, totaal verdwaasd en verdoofd zo te zien (hij stapte spontaan in de verkeerde richting).
- Een mens kan zijn afkomst (dna) niet verloochenen. Williamen herkenen van heel ver hun broeders, zij rieken elkaar denk ik. Eén begon dan ook van ver vreugdevol en luidkeels te balken. Hij negeerde straal alle andere stappers, liet slecht één persoon in zijn nabijheid toe.
Williamen onder elkaar het blijft iets raars.
- Stel u voor moesten deze beide karakters in hetzelfde klooster geraakt zijn. Hilaire als vader abt, William als meester brouwer. De geschiedenisboeken zouden moeten herschreven worden.
- Het ga jullie goed geniet van deze dag, geniet van de koers, en dat de beste moge winnen.
• Belooft is belooft..gaan woensdag naar de "Wilde narcissen" zoeken, zoeken is veel gezegd, weten ze staan, al jaaaaren gaan we er naar kijken en is ook een reden om toch eens per jaar in Beauraing aan te komen.
• Met het weer dat ze voorspellen is het goed om vele delen bos af te wisselen met open velden en weilanden en leuke zichtjes op de kleine dorpjes.
• Over een maand waren we aangenaam verrast met de uitstap beneden Wellin, nu gaan we het gedeelte boven Wellin verkennen, ttz. N.W.-waarts naar de spoorlijn van Bertrix - Dinant. eindigen doen we met een volle aflaat in het bedevaartsoord O.L.V. van Beauraing en de kroeg rechtover het station van Beauraing.
• Stafkaarten : beginnen met 59 / 5.6, zo naar 59 / 1.2 en als laatste 58 / 3.4.
• Treinuren: Ge wist het al zeker? Met den dubbeldekker vanuit St Niklaas vertrek om 06.29u naar Brussel noord en met den E.C. Vauban vanuit Brussel nd om 07.42u naar Jemelle om daar de tec-bus te nemen richting Wellin.
• "Bij leven en welzijn", tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
30 maart 2011
Droog en nog eens droog, niemand zijn “getten” aan, een goede staptemperatuur maar wel zonder zon. In de namiddag waren haar pogingen doeltreffender en dus zichtbaarder. Het “thema van de dag” was “wilde narcissen”, tussen de miljoenen bloemen stappen maar niet plat trappen..een paar van ons “teamgenoten”, we waren met elf, hadden dit nog nooit gezien, dachten in het begin van de tocht dat het een vroege “1 aprilgrap” was maar nadien vielen ze van verbazing tussen de Paasbloemen (zie de vele mooie foto’s van onze jongens Jacky en William) De voorbereiding was weer af..dat het weer af was, veel afwisseling, zelfs een kort bezoekje aan een “Monastère”.
Relaas van de tocht:
10u, tec-bus stipt op tijd te Wellin, even “bonjour” gaan zeggen bij het “informatievrouwtje” die ons uitwuifde en ons een goede “balade” wenste. Vandaag overwegend Noord- en Westwaarts, eerst de “ri d’Ave” over om op te klimmen naar de uitzichten van “Points de vue La Marlière”. Nu het bos in naar “Tienne de Reumont”, bevonden ons hier aan de grens Famenne/ Ardennen (een ganse kalkstrook die zich uitstrekt van Chimay naar Aywaille…een Calestienne genoemd). Verder door “bois d’Haur” en een ommetje gemaakt naar het klooster van “Tibèriade”, een bezoekje en praatje met de Abt, iets te vroeg om de “gebedswake vóór het middagmaal” mee te beleven, niemand achtergebleven. Nu naar “pont de Kaiserlicks” over de rivier “la Wimbe” welke naar de “Lesse” vloeit. Intussen ons innerlijk versterkt met boterhammen, daar onze William nogmaals zien sukkelen met zijn gekregen “stappenteller”. Welle weg, nu naar het gehucht Revogne om zo hoogte te nemen en via een mooie dreef naar “Tienne St – Roch” te stappen en daar de massa’s wilde Narcissen op hun “Paasbest” te zien bloeien. Nu een typisch voorbeeld van een “Calestienne” (een langgerekt kalkrotsmassief, langs de ene kant lichtjes oplopend en de andere kant steil naar beneden) gevormd door “bois du Chi”, “bois de Martouzin” en “bois Le Ban de Malakof”. Wij een paar keer deze hellingen op en af geklauterd,(’t moet wat avontuurlijk blijven), om de boerderijen “fme de Féscou” en fme du Fusik” in de lager gelegen weilanden te zien liggen. Tenslotte aangekomen waar voorzien, aan het vroegere stationnetje van Martouzin – Neuville waar de gemoderniseerde spoorlijn onder het kalkmassief doorloopt om 800m verder weer te voorschijn te komen….en wij een mooi zicht op het landbouwdorp. Nu drie kilometers in een bos met hoge dennenbomen en met rechts beneden ons de dubbelspoorlijn Dinant – Bertrix. Eens goed doorgetrokken langs dit mooie wandelpad om op schema het bedevaartsoord Beauraing binnen te stappen.
Naar jaarlijkse gewoonte onze kroeg aan het stationnetje van Beauraing binnen, madammeke verschoot ervan…Elf Orvaldrinkers op hun wenken bedienen met maar veertien Orvals in voorraad…geen probleem, wij passen ons wel aan..er zijn nog andere trappistenbieren. Iedereen vol lof over de geslaagde stapdag en met veel applaus geklonken en gedronken op de terugkeer van onze Eric. Bij het huiswaarts sporen kon onze William zijn stappenteller maar niet geregeld krijgen…heb hem uit zijn lijden verlost, hem eventjes (de stappenteller) onder mijn zwaarste voet gezet om hem te “recycleren”..ik heb er nu spijt van, wist niet dat het voor hem zo een emotionele waarde had..sorry William.
Geniet nog na van de foto’s en commentaren en tot volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Ik voor mijn part vind een bloem mooi tot soms heel mooi. Maar na één dag Narcissen kijken heb ik het wel gehad voor dit jaar. Laat ze maar in vreugde verder bloemen en vergaan. Ik heb ze gezien.
Maar wat ik nog gezien heb:
- Het blijde intreden van Guido en Eric na een lange afwezigheid. (Kloosterzucht?)
- Een leider welke zijn roeping heeft gehoord; ik verklaar mij nader: Rustig stappend langs Waalse wegen kwamen we een klooster tegen (hij moest en zou het zien). Dus wij langs daar. Hij naderde zonder schroom, (wij eerder voorzichtig, je weet maar nooit). Wij bekijken de ingang met klokkentoren (met de nodige commentaar) en plots was hij weg, verdwenen niet meer te zien nog te vinden zonder één woord, begrijpe wie kan.
Na onze zoektocht door het klooster, de ondervraging van de abt, niks!
Wij schoorvoetend weg, maar al aan het overleggen wie deze blijde boodschap aan Annie zou mogen verkondigen.
Plots als uit het niets dolende stond hij daar, een paar honderd meter voor ons. Hij was terug, totaal verdwaasd en verdoofd zo te zien (hij stapte spontaan in de verkeerde richting).
- Een mens kan zijn afkomst (dna) niet verloochenen. Williamen herkenen van heel ver hun broeders, zij rieken elkaar denk ik. Eén begon dan ook van ver vreugdevol en luidkeels te balken. Hij negeerde straal alle andere stappers, liet slecht één persoon in zijn nabijheid toe.
Williamen onder elkaar het blijft iets raars.
- Stel u voor moesten deze beide karakters in hetzelfde klooster geraakt zijn. Hilaire als vader abt, William als meester brouwer. De geschiedenisboeken zouden moeten herschreven worden.
- Het ga jullie goed geniet van deze dag, geniet van de koers, en dat de beste moge winnen.
Abonneren op:
Posts (Atom)