Droog onze boterhammetjes opgegeten, daarna drie uur regen met soms plensbuien.
Vanuit de vallei van de Ourthe te Comblain-la-tour naar de diepte van de Ambléve te Aywaille / door de dorpjes Xhoris en Harzé.
De toeristentrein zette ons af om 09.40u. Onder een gesloten hemel maar warme lucht via de Ourthe en “rocher de la Vierge” naar de inkeping van “rau de Hé d’Ourthe” gestaag klimmend door het “bois de Bléron”, eventjes dik over dun naar “tilleul des Lognards” en chap.St.Barbe met een mooi zicht op het dorp Xhoris. Deze rustige woonkern doorgewandeld om verder omhoog te gaan naar chap.St.Hubert aan de ingang van het grote “bois de Xhoris”. Intussen was het middag en onze boterhammetjes schoven binnen als … broodjes. Tot daar 8 km met 300 m hoogteverschil.
Begint dat nu te regenen? Jawel, ieder neemt z’n voorzorgen en wij weg naar “croix Pirlot” zo door het grote gemengde bos op zoek naar de G.R.576 die ons uit het donkere bos “piloteerd” met een mooi panorama op Harzé met zijn kasteel en daarachter ,op de kam, het “bois de winhisté” waar nog overmoesten. Spijtig maar begrijpelijk, deze week weinig beelden van dit mooi’s. Aan het kasteel van Harzé waren het geen regendruppels meer maar plensbuien. Goed de tijd ingeschat, de g.r. volgen daar kaartlezen onmogelijk werd. De laatste 8km aangevangen van af 200m naar een hoogte van 360m over smalle paadjes in het “bois winhisté” richting gehucht Stokeu en Kin. Intussen waren paadjes sloten geworden en kwam de rode modder ons zigzaggend tegemoet. Met de kop in de grond, zeikend nat en al slierend, het modderwater liep nu vóór ons, Aywaille bereikt met de vaststelling dat we dit parcours zouden overdoen in betere weersomstandigheden.(drie X)
Nog even meegeven: deze trip geeft ons omhoog +/- 500m omlaag +/- 500m met totaal 21 km maar geen hoge moeilijkheidsgraad.
Toemaatjes : a)Doping : Ik hoop dat we hetzelfde niet beleven als in de “tour”. Zoals sommigen het laatste uur naar de aankomst (café) duikelen, precies of “miss trappist” staat daar klaar met haar kusjes en een Orval. Of hoe sommigen bij het vallen medestappers meesleuren. Bij de gekwetsten van verleden week zijn alle wonden genezen, de bril staat weer recht op de neus.
: b)Opmerking : Willy merkte op dat we acht klodderhonden waren in die pletsende regen maar William zei, neené, zeven en één natte poes.
: c)15 juli gepasseerd : Voorzichtig vermelden dat we dachten aan een spijtig voorval. In het café een klient met een opgestoken middenvinger waar we met z’n achten wilden plaatsnemen. Eén geval apart, één heethoofd, zullen het maar laten betijen. Gelukkig in Aywaille herbergen genoeg en nog goed gekozen ook… en…intussen geen regen meer en straaltjes zon.
Bijna droog naar onze trein en naar huis om alles te gaan vertellen, wetende dat we al dikwijls geluk hebben gehad met het weer en niets ons kan tegenhouden, tot volgende week, Hilaire
Vanuit de vallei van de Ourthe te Comblain-la-tour naar de diepte van de Ambléve te Aywaille / door de dorpjes Xhoris en Harzé.
De toeristentrein zette ons af om 09.40u. Onder een gesloten hemel maar warme lucht via de Ourthe en “rocher de la Vierge” naar de inkeping van “rau de Hé d’Ourthe” gestaag klimmend door het “bois de Bléron”, eventjes dik over dun naar “tilleul des Lognards” en chap.St.Barbe met een mooi zicht op het dorp Xhoris. Deze rustige woonkern doorgewandeld om verder omhoog te gaan naar chap.St.Hubert aan de ingang van het grote “bois de Xhoris”. Intussen was het middag en onze boterhammetjes schoven binnen als … broodjes. Tot daar 8 km met 300 m hoogteverschil.
Begint dat nu te regenen? Jawel, ieder neemt z’n voorzorgen en wij weg naar “croix Pirlot” zo door het grote gemengde bos op zoek naar de G.R.576 die ons uit het donkere bos “piloteerd” met een mooi panorama op Harzé met zijn kasteel en daarachter ,op de kam, het “bois de winhisté” waar nog overmoesten. Spijtig maar begrijpelijk, deze week weinig beelden van dit mooi’s. Aan het kasteel van Harzé waren het geen regendruppels meer maar plensbuien. Goed de tijd ingeschat, de g.r. volgen daar kaartlezen onmogelijk werd. De laatste 8km aangevangen van af 200m naar een hoogte van 360m over smalle paadjes in het “bois winhisté” richting gehucht Stokeu en Kin. Intussen waren paadjes sloten geworden en kwam de rode modder ons zigzaggend tegemoet. Met de kop in de grond, zeikend nat en al slierend, het modderwater liep nu vóór ons, Aywaille bereikt met de vaststelling dat we dit parcours zouden overdoen in betere weersomstandigheden.(drie X)
Nog even meegeven: deze trip geeft ons omhoog +/- 500m omlaag +/- 500m met totaal 21 km maar geen hoge moeilijkheidsgraad.
Toemaatjes : a)Doping : Ik hoop dat we hetzelfde niet beleven als in de “tour”. Zoals sommigen het laatste uur naar de aankomst (café) duikelen, precies of “miss trappist” staat daar klaar met haar kusjes en een Orval. Of hoe sommigen bij het vallen medestappers meesleuren. Bij de gekwetsten van verleden week zijn alle wonden genezen, de bril staat weer recht op de neus.
: b)Opmerking : Willy merkte op dat we acht klodderhonden waren in die pletsende regen maar William zei, neené, zeven en één natte poes.
: c)15 juli gepasseerd : Voorzichtig vermelden dat we dachten aan een spijtig voorval. In het café een klient met een opgestoken middenvinger waar we met z’n achten wilden plaatsnemen. Eén geval apart, één heethoofd, zullen het maar laten betijen. Gelukkig in Aywaille herbergen genoeg en nog goed gekozen ook… en…intussen geen regen meer en straaltjes zon.
Bijna droog naar onze trein en naar huis om alles te gaan vertellen, wetende dat we al dikwijls geluk hebben gehad met het weer en niets ons kan tegenhouden, tot volgende week, Hilaire
Geen opmerkingen:
Een reactie posten