Gendron - Celles – La Lesse – Chateau de Walzin en terug Gendron – Celles.

Uitnodiging:

Blijven wekelijks met vele stappers op pad, ook deze woensdag zullen we ze weer op twee handen moeten tellen. Leuk is dit wel, genoeg babbel onderweg, je loopt eens hier of daar bij een groepje...als je maar uit die twee hun buurt blijft, hebben dat niet graag. Ons aller vriend en mijn "rechterhand" is ook terug, Herman heeft beloofd hem met open armen te ontvangen.

Ter zake: Nog eens profiteren van de "kayaktrein" richting Dinant en Houyet - wanneer we ons aansluiting te Namen hebben met deze "Toeristentrein" O.K. Als we hem niet halen te Namur dan nemen we de volgende trein richting Dinant om onderweg af te stappen in Godinne of Yvoir.

Moeten bijgevolg een paar kaarten meer meenemen t.w. 53 / 3.4 en 5.6 en 7.8 en 59 / 1.2 Langs de Maas en/ of Lesse - altijd mooi en avontuurlijk.

Ben in mijn haast nog vergeten om de andere treinen door te geven : zoals anders, met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek 06.29u) naar Brussel Nd en vervolgens den E.C.Vauban naar Namur.

Tot morgenvroeg, Hilaire


Relaas der feiten:
14 september 2011

Dan toch eens tegenslag ’s morgens, juist nu op deze woensdag.. juist nu we afgesproken waren met het echtpaar De Maere – Peeters om onze stapdag aan te vangen langs de Lesse in Gendron – Celles. Zou geen handicap geweest zijn ware het niet dat ons Anita met Karel vertrokken waren met de wagen vanuit hun “slot” aan de Maas, reeds op de afgesproken plaats waren. Kon geen alternatief meer uit mijn mouw schudden om vroeger onze treinreis te beëindigen om aldaar te starten.
Veel gevloekt onderweg, ik in het bijzonder, maar eens opstap, weliswaar één uur later dan voorzien, alles vergeten en ons gefocust op het parcours. Nu (maar) met negen, een viertal vrienden van ons zo nodig naar ’t buitenland, moeten het maar weten. Gelukkig onze vaste cameraman terug, met een volle aflaat (hij een halve en Godi een halve, meer kregen ze niet), van zijn bedevaart naar Compostella, wat een stevige omhelzing met zijn vriend Herman was dat.

Gendron - Celles – La Lesse – Chateau de Walzin en terug Gendron – Celles.

Relaas van de tocht:
11 uur, start aan het stationnetje van Gendron – Celles, Karel en Anita stonden ons daar op te wachten. Van de Lesse weg, een eindje langs de beek “ri des Forges”, om dan aan een forse klim te beginnen, via “bois Flaya” en gans noordelijk naar het dorpje Furfooz. Eventjes dit dorp door,nu westwaarts naar de rotsen van “Les Aiguilles de Chaleux” om daar bij een warm zonnetje en een prachtig zicht op een meander van de Lesse en “Roche à la Chandelle”, dit terwijl we onze boterhammen binnen speelden. De foto’s van onze William zijn de getuigen van dit mooi panorama. DAARVOOR DOEN WE HET!! Terug weg, via een rotsachtig pad naar beneden om mee met de spoorwegbrug de rivier “La Lesse” over te steken om een beetje verder het imposante “Chateau de Walzin” te kunnen bewonderen. Dit kasteel staat hoog boven de rivier op witte kalkrotsen (reeds voor de zoveelste maal gezien, nog altijd vol bewondering). De Lesse verlaten om een tweede maal een nog hogere klim aan te vangen, nu richting het dorpje Falmagne, door het “bois de Baileux” om bijna 200m boven de riviervallei een korte rustpauze te houden met een 360° vergezicht. Vóór het dorpje Falmagne linksaf, tussen de weilanden en drie meter hoge maïsvelden naar het “bois d’ Hulbisse”, daar het beekje “Ri de vesse” tegen gekomen welke we al dalend niet meer uit het oog verloren. Langs “Anc. Moulin de Falmagne” en vervolgens door “bois de Vesse” om de Lesse te bereiken waar een honderdtal joelende en jeugdige “kayakkers” voor sfeer zorgden. Nog amper een kilometer of twee de rivier volgend naar ons eindpunt, de treinstopplaats Gendron – Celles.
Goed moeten schrobben om ons beenbeschermers en stapschoenen proper te krijgen, om ons daarna met zijn allen (negen stuks) op een buitenterras in het zonnetje te koesteren en ons goed gedaan aan drank en spijs. Om vijf uur afscheid genomen van Karel en Anita welke gingen overnachten in “le Crupet” te Hastiére – sur – Meuse. ’t Zal nu een tijdje duren vooraleer we die kant nog eens bezoeken daar de toeristische treintjes tussen Dinant en Houyet niet rijden van eind september tot begin mei. Hilaire


Nabeschouwing I:

Hoi wandelaars

Wat als een stralende dag zou moeten beginnen is toch anders verlopen.
De spoorweg laat het veelvuldig afweten. Met een uur vertraging toegekomen op onze bestemming. Maar niet getreurd in Gendron-Celles wachte het echtpaar De Maere (je weet wel le vieux chaud ) ons op om aan de trip te beginnen.
Onze voormalige 3de zou mij met open armen ontvangen na mijn Spaans avontuur, en ..... het was zo! Maar ondertussen schopte hij en nog een andere kornuit flink tegen mijn schenen. Ze zouden hem nog meer moeten degraderen de sloeber.
Desondanks was het een mooi wandelingetje in de natuur door iedereen geprezen behalve een paar gewoonte zagemannen zij leven ervoor en door.
De aprês was deze keer niet zo denderend (hadden ze maar geluisterd naar mij en in Houyet geëindigd ).
Onze geliefkoosde drank was niet fris genoeg volgens de meesten, en ze hadden gelijk ook, en de bediening was traag maar wel oogstrelend vraag het maar aan Russel en anderen!!!

Geniet van de foto's en tot volgende wandeling
William

Nabeschouwing II:

De enige en echte, de meest origineele de knapste en de beste, kortom de enige welke de moeite is om gelezen te worden. Er kan er maar één de beste zijn en dat is hij zeker niet. De heerlijkheid gebied mij te zeggen dat hij de betere kaartlezer is, vooral op kaarten van voor wereld oorlog één. Je ziet ik kan ook goede zaken over hem schrijven, maar niet te veel en zeker niet te veel in één keer. Hij zou naast zijn schoenen gaan lopen en daarbij zijn voeten zeer doen en dat is het laatste dat ik voor hem wil.
Nu over onze stapverichtingen van vorige week: je zal het al om den treure gelezen hebben in allerlei rubrieken, niks aan te doen het spoor was ziek, erg ziek om niet te zeggen doodziek en als er niet snel een goede dokter gevonden wordt zal de patiënt de pijp aan William geven.
De wandeling was een snoepje, het betere klimwerk zoals in de goede oude tijd over lekkere losliggende ronde keien, en dat geeft een immens gevoel van vastheid onder de schoenzolen. Raar maar waar diezelfde soort ronde keien waren ook gezaaid in de afdaling, wat de snelheid alleen maar ten goede kwam.
Mooie vergezichten, een vleiende zon en goed gezelschap, punt.
Het nagebeuren was iets minder georganiseerd, nochtans had Karel volgens zijn eigen zeggen 's morgens de patrones gestimuleerd om Orval in huis te halen. Ik raad Anita aan om hem bijscholing te geven in zijn omgang met mensen, speciaal met dames want aan het resultaat na zijn bemiddeling moet nog gewerkt worden.
Voila het staat er op! De lokroep van het "Kasseitje" streelt mijn oor. En om mijn beven te verbeteren moet ik dringend om enige medicatie. De groeten en haal de truien maar boven als je buiten komt, want er staat een frisse bries.